چون یکی بشکست هر دو شد ز چشم ** مردم احول گردد از میلان و خشم‌‌

خشم و شهوت مرد را احول کند ** ز استقامت روح را مبدل کند

چون غرض آمد هنر پوشیده شد ** صد حجاب از دل به سوی دیده شد

چون دهد قاضی به دل رشوت قرار ** کی شناسد ظالم از مظلوم زار 335

شاه از حقد جهودانه چنان ** گشت احول کالامان یا رب امان‌‌

صد هزاران مومن مظلوم کشت ** که پناهم دین موسی را و پشت‌‌

آموختن وزیر مکر پادشاه را

او وزیری داشت گبر و عشوه‌‌ده ** کاو بر آب از مکر بر بستی گره‌‌

گفت ترسایان پناه جان کنند ** دین خود را از ملک پنهان کنند

کم کش ایشان را که کشتن سود نیست ** دین ندارد بوی، مشک و عود نیست‌‌ 340

سر پنهان است اندر صد غلاف ** ظاهرش با تست و باطن بر خلاف‌‌

شاه گفتش پس بگو تدبیر چیست ** چاره‌‌ی آن مکر و ان تزویر چیست‌‌

تا نماند در جهان نصرانیی ** نی هویدا دین و نی پنهانیی‌‌

گفت ای شه گوش و دستم را ببر ** بینی‌‌ام بشکاف و لب در حکم مر

بعد از آن در زیر دار آور مرا ** تا بخواهد یک شفاعت‌‌گر مرا 345

بر منادی گاه کن این کار تو ** بر سر راهی که باشد چار سو

آن گهم از خود بران تا شهر دور ** تا در اندازم در ایشان شر و شور

تلبیس وزیر با نصارا

پس بگویم من به سر نصرانی‌‌ام ** ای خدای راز دان می‌‌دانی‌‌ام‌‌

شاه واقف گشت از ایمان من ** وز تعصب کرد قصد جان من‌‌

خواستم تا دین ز شه پنهان کنم ** آن که دین اوست ظاهر آن کنم‌‌ 350

شاه بویی برد از اسرار من ** متهم شد پیش شه گفتار من‌‌

گفت گفت تو چو در نان سوزن است ** از دل من تا دل تو روزن است‌‌

من از آن روزن بدیدم حال تو ** حال تو دیدم ننوشم قال تو

گر نبودی جان عیسی چاره‌‌ام ** او جهودانه بکردی پاره‌‌ام‌‌

بهر عیسی جان سپارم سر دهم ** صد هزاران منتش بر خود نهم‌‌ 355

جان دریغم نیست از عیسی و لیک ** واقفم بر علم دینش نیک نیک‌‌