نقش و قشر علم را بگذاشتند ** رایت عین الیقین افراشتند

رفت فکر و روشنایی یافتند ** نحر و بحر آشنایی یافتند

مرگ کاین جمله از او در وحشت‌‌اند ** می‌‌کنند این قوم بر وی ریشخند 3495

کس نیابد بر دل ایشان ظفر ** بر صدف آید ضرر نی بر گهر

گر چه نحو و فقه را بگذاشتند ** لیک محو و فقر را برداشتند

تا نقوش هشت جنت تافته ست ** لوح دلشان را پذیرا یافته ست‌‌

برترند از عرش و کرسی و خلا ** ساکنان مقعد صدق خدا

پرسیدن پیغامبر علیه السلام مر زید را امروز چونی و چون برخاستی و جواب گفتن او که اصبحت مومنا یا رسول الله‌‌

گفت پیغمبر صباحی زید را ** کیف اصبحت ای رفیق با صفا 3500

گفت عبدا مومنا باز اوش گفت ** کو نشان از باغ ایمان گر شگفت‌‌

گفت تشنه بوده‌‌ام من روزها ** شب نخفته ستم ز عشق و سوزها

تا ز روز و شب گذر کردم چنان ** که از اسپر بگذرد نوک سنان‌‌

که از آن سو جمله‌‌ی ملت یکی ست ** صد هزاران سال و یک ساعت یکی ست‌‌

هست ازل را و ابد را اتحاد ** عقل را ره نیست آن سو ز افتقاد 3505

گفت از این ره کو رهاوردی بیار ** در خور فهم و عقول این دیار

گفت خلقان چون ببینند آسمان ** من ببینم عرش را با عرشیان‌‌

هشت جنت هفت دوزخ پیش من ** هست پیدا همچو بت پیش شمن‌‌

یک به یک وامی‌‌شناسم خلق را ** همچو گندم من ز جو در آسیا

که بهشتی کیست و بیگانه کی است ** پیش من پیدا چو مار و ماهی است‌‌ 3510

این زمان پیدا شده بر این گروه ** یوم تبیض و تسود وجوه‌‌

پیش از این هر چند جان پر عیب بود ** در رحم بود و ز خلقان غیب بود

الشقی من شقی فی بطن الام ** من سمات الجسم یعرف حالهم‌‌

تن چو مادر طفل جان را حامله ** مرگ درد زادن است و زلزله‌‌

جمله جانهای گذشته منتظر ** تا چگونه زاید آن جان بطر 3515

زنگیان گویند خود از ماست او ** رومیان گویند بس زیباست او

چون بزاید در جهان جان و جود ** پس نماند اختلاف بیض و سود