جمله را چون روز رستاخیز من ** فاش می‌‌بینم عیان از مرد و زن‌‌

هین بگویم یا فرو بندم نفس ** لب گزیدش مصطفی یعنی که بس‌‌

یا رسول الله بگویم سر حشر ** در جهان پیدا کنم امروز نشر

هل مرا تا پرده‌‌ها را بر درم ** تا چو خورشیدی بتابد گوهرم‌‌

تا کسوف آید ز من خورشید را ** تا نمایم نخل را و بید را 3530

وا نمایم راز رستاخیز را ** نقد را و نقد قلب آمیز را

دستها ببریده اصحاب شمال ** وانمایم رنگ کفر و رنگ آل‌‌

واگشایم هفت سوراخ نفاق ** در ضیای ماه بی‌‌خسف و محاق‌‌

وانمایم من پلاس اشقیا ** بشنوانم طبل و کوس انبیا

دوزخ و جنات و برزخ در میان ** پیش چشم کافران آرم عیان‌‌ 3535

وانمایم حوض کوثر را به جوش ** کآب بر روشان زند بانگش به گوش‌‌

و آن کسان که تشنه بر گردش دوان ** گشته‌‌اند این دم نمایم من عیان‌‌

می‌‌بساید دوششان بر دوش من ** نعره‌‌هاشان می‌‌رسد در گوش من‌‌

اهل جنت پیش چشمم ز اختیار ** در کشیده یکدگر را در کنار

دست همدیگر زیارت می‌‌کنند ** از لبان هم بوسه غارت می‌‌کنند 3540

کر شد این گوشم ز بانگ آه آه ** از خسان و نعره‌‌ی وا حسرتاه‌‌

این اشارتهاست گویم از نغول ** لیک می‌‌ترسم ز آزار رسول‌‌

همچنین می‌‌گفت سر مست و خراب ** داد پیغمبر گریبانش به تاب‌‌

گفت هین در کش که اسبت گرم شد ** عکس حق لا يستحيی زد شرم شد

آینه‌‌ی تو جست بیرون از غلاف ** آینه و میزان کجا گوید خلاف‌‌ 3545

آینه و میزان کجا بندد نفس ** بهر آزار و حیای هیچ کس‌‌

آینه و میزان محکهای سنی ** گر دو صد سالش تو خدمتها کنی‌‌

کز برای من بپوشان راستی ** بر فزون بنما و منما کاستی‌‌

اوت گوید ریش و سبلت بر مخند ** آینه و میزان و آن گه ریو و پند

چون خدا ما را برای آن فراخت ** که به ما بتوان حقیقت را شناخت‌‌ 3550