چون که لقمان را در آمد قی ز ناف ** می‌‌برآمد از درونش آب صاف‌‌

حکمت لقمان چو داند این نمود ** پس چه باشد حکمت رب الوجود

يوم تبلی، السرائر کلها ** بان منکم کامن لا یشتهی‌‌

چون سقوا ماء حمیما قطعت ** جملة الأستار مما أفظعت‌‌ 3600

نار از آن آمد عذاب کافران ** که حجر را نار باشد امتحان‌‌

آن دل چون سنگ را ما چند چند ** نرم گفتیم و نمی‌‌پذرفت پند

ریش بد را داروی بد یافت رگ ** مر سر خر را سزد دندان سگ‌‌

الخبیثات الخبیثین حکمت است ** زشت را هم زشت جفت و بابت است‌‌

پس تو هر جفتی که می‌‌خواهی برو ** محو و هم شکل و صفات او بشو 3605

نور خواهی مستعد نور شو ** دور خواهی خویش بین و دور شو

ور رهی خواهی ازین سجن خرب ** سر مکش از دوست و اسجد و اقترب‌‌

بقیه‌‌ی قصه‌‌ی زید در جواب رسول علیه السلام‌‌

این سخن پایان ندارد خیز زید ** بر براق ناطقه بر بند قید

ناطقه چون فاضح آمد عیب را ** می‌‌دراند پرده‌‌های غیب را

غیب مطلوب حق آمد چند گاه ** این دهل‌‌زن را بران بر بند راه‌‌ 3610

تک مران در کش عنان مستور به ** هر کس از پندار خود مسرور به‌‌

حق همی‌‌خواهد که نومیدان او ** زین عبادت هم نگردانند رو

هم به اومیدی مشرف می‌‌شوند ** چند روزی در رکابش می‌‌دوند

خواهد آن رحمت بتابد بر همه ** بر بد و نیک از عموم مرحمه‌‌

حق همی‌‌خواهد که هر میر و اسیر ** با رجا و خوف باشند و حذیر 3615

این رجا و خوف در پرده بود ** تا پس این پرده پرورده شود

چون دریدی پرده کو خوف و رجا ** غیب را شد کر و فری بر ملا

بر لب جو برد ظنی یک فتا ** که سلیمان است ماهی‌‌گیر ما

گر وی است این از چه فرد است و خفی است ** ور نه سیمای سلیمانیش چیست‌‌

اندر این اندیشه می‌‌بود او دو دل ** تا سلیمان گشت شاه و مستقل‌‌ 3620

دیو رفت از ملک و تخت او گریخت ** تیغ بختش خون آن شیطان بریخت‌‌