که بفرما یا امیر المومنین.** تا بجنبد جان به تن در چون جنین

هفت اختر هر جنین را مدتی ** می‌‌کنند ای جان به نوبت خدمتی‌‌

چون که وقت آید که جان گیرد جنین ** آفتابش آن زمان گردد معین‌‌ 3775

این جنین در جنبش آید ز آفتاب ** کافتابش جان همی‌‌بخشد شتاب‌‌

از دگر انجم بجز نقشی نیافت ** این جنین تا آفتابش بر نتافت‌‌

از کدامین ره تعلق یافت او ** در رحم با آفتاب خوب رو

از ره پنهان که دور از حس ماست ** آفتاب چرخ را بس راههاست‌‌

آن رهی که زر بیابد قوت از او ** و آن رهی که سنگ شد یاقوت از او 3780

آن رهی که سرخ سازد لعل را ** و آن رهی که برق بخشد نعل را

آن رهی که پخته سازد میوه را ** و آن رهی که دل دهد کالیوه را

باز گو ای باز پر افروخته ** با شه و با ساعدش آموخته‌‌

باز گو ای باز عنقا گیر شاه ** ای سپاه اشکن به خود نی با سپاه‌‌

امت وحدی یکی و صد هزار ** باز گو ای بنده بازت را شکار 3785

در محل قهر این رحمت ز چیست ** اژدها را دست‌‌دادن راه کیست‌‌

جواب گفتن امیر المؤمنین که سبب افکندن شمشیر از دست چه بود در آن حالت‌‌

گفت من تیغ از پی حق می‌‌زنم ** بنده‌‌ی حقم نه مأمور تنم‌‌

شیر حقم نیستم شیر هوا ** فعل من بر دین من باشد گوا

ما رمیت إذ رمیتم در حراب ** من چو تیغم و آن زننده آفتاب‌‌

رخت خود را من ز ره برداشتم ** غیر حق را من عدم انگاشتم‌‌ 3790

سایه‌‌ام من کدخدایم آفتاب ** حاجبم من نیستم او را حجاب‌‌

من چو تیغم پر گهرهای وصال ** زنده گردانم نه کشته در قتال‌‌

خون نپوشد گوهر تیغ مرا ** باد از جا کی برد میغ مرا

که نیم کوهم ز حلم و صبر و داد ** کوه را کی در رباید تند باد

آن که از بادی رود از جا خسی است ** ز آن که باد ناموافق خود بسی است‌‌ 3795

باد خشم و باد شهوت باد آز ** برد او را که نبود اهل نماز

کوهم و هستی من بنیاد اوست ** ور شود چون کاه بادم یاد اوست