او همی‌‌افتد به پیشم کای کریم ** مر مرا کن از برای حق دو نیم‌‌

تا نیاید بر من این انجام بد ** تا نسوزد جان من بر جان خود 3850

من همی‌‌گویم برو جف القلم ** ز آن قلم بس سر نگون گردد علم‌‌

هیچ بغضی نیست در جانم ز تو ** ز آن که این را من نمی‌‌دانم ز تو

آلت حقی تو فاعل دست حق ** چون زنم بر آلت حق طعن و دق‌‌

گفت او پس آن قصاص از بهر چیست ** گفت هم از حق و آن سر خفی است‌‌

گر کند بر فعل خود او اعتراض ** ز اعتراض خود برویاند ریاض‌‌ 3855

اعتراض او را رسد بر فعل خود ** ز آن که در قهر است و در لطف او احد

اندر این شهر حوادث میر اوست ** در ممالک مالک تدبیر اوست‌‌

آلت خود را اگر او بشکند ** آن شکسته گشته را نیکو کند

رمز ننسخ آیه او ننسها ** نأت خیرا در عقب می‌‌دان مها

هر شریعت را که حق منسوخ کرد ** او گیا برد و عوض آورد ورد 3860

شب کند منسوخ شغل روز را ** بین جمادی خرد افروز را

باز شب منسوخ شد از نور روز ** تا جمادی سوخت ز آن آتش فروز

گر چه ظلمت آمد آن نوم و سبات ** نی درون ظلمت است آب حیات‌‌

نی در آن ظلمت خردها تازه شد ** سکته‌‌ای سرمایه‌‌ی آوازه شد

که ز ضدها ضدها آمد پدید ** در سویدا روشنایی آفرید 3865

جنگ پیغمبر مدار صلح شد ** صلح این آخر زمان ز آن جنگ بد

صد هزاران سر برید آن دلستان ** تا امان یابد سر اهل جهان‌‌

باغبان ز آن می‌‌برد شاخ مضر ** تا بیابد نخل قامتها و بر

می‌‌کند از باغ دانا آن حشیش ** تا نماید باغ و میوه خرمیش‌‌

می‌‌کند دندان بد را آن طبیب ** تا رهد از درد و بیماری حبیب‌‌ 3870

بس زیادتها درون نقصهاست ** مر شهیدان را حیات اندر فناست‌‌

چون بریده گشت حلق رزق خوار ** یرزقون فرحین شد گوار

حلق حیوان چون بریده شد به عدل ** حلق انسان رست و افزون گشت فضل‌‌