که ز ضدها ضدها آمد پدید ** در سویدا روشنایی آفرید

که ز ضدها ضدها آمد پدید ** در سویدا روشنایی آفرید 3865

جنگ پیغمبر مدار صلح شد ** صلح این آخر زمان ز آن جنگ بد

صد هزاران سر برید آن دلستان ** تا امان یابد سر اهل جهان‌‌

باغبان ز آن می‌‌برد شاخ مضر ** تا بیابد نخل قامتها و بر

می‌‌کند از باغ دانا آن حشیش ** تا نماید باغ و میوه خرمیش‌‌

می‌‌کند دندان بد را آن طبیب ** تا رهد از درد و بیماری حبیب‌‌ 3870

بس زیادتها درون نقصهاست ** مر شهیدان را حیات اندر فناست‌‌

چون بریده گشت حلق رزق خوار ** یرزقون فرحین شد گوار

حلق حیوان چون بریده شد به عدل ** حلق انسان رست و افزون گشت فضل‌‌

حلق انسان چون ببرد هین ببین ** تا چه زاید کن قیاس آن بر این‌‌

حلق ثالث زاید و تیمار او ** شربت حق باشد و انوار او 3875

حلق ببریده خورد شربت ولی ** حلق از لا رسته مرده در بلی‌‌

بس کن ای دون همت کوته بنان ** تا کی‌‌ات باشد حیات جان به نان‌‌

ز آن نداری میوه‌‌ای مانند بید ** کآبرو بردی پی نان سپید

گر ندارد صبر زین نان جان حس ** کیمیا را گیر و زر گردان تو مس‌‌

جامه شویی کرد خواهی ای فلان ** رو مگردان از محله‌‌ی گازران‌‌ 3880

گر چه نان بشکست مر روزه‌‌ی ترا ** در شکسته بند پیچ و برتر آ

چون شکسته بند آمد دست او ** پس رفو باشد یقین اشکست او

گر تو آن را بشکنی گوید بیا ** تو درستش کن نداری دست و پا

پس شکستن حق او باشد که او ** مر شکسته گشته را داند رفو

آن که داند دوخت او داند درید ** هر چه را بفروخت نیکوتر خرید 3885

خانه را ویران کند زیر و زبر ** پس به یک ساعت کند معمورتر

گر یکی سر را ببرد از بدن ** صد هزاران سر بر آرد در زمن‌‌

گر نفرمودی قصاصی بر جناة ** یا نگفتی فی القصاص آمد حیات‌‌

خود که را زهره بدی تا او ز خود ** بر اسیر حکم حق تیغی زند