آبگینه‌‌ی زرد چون سازی نقاب ** زرد بینی جمله نور آفتاب‌‌

بشکن آن شیشه‌‌ی کبود و زرد را ** تا شناسی گرد را و مرد را

گرد فارس گرد سر افراشته ** گرد را تو مرد حق پنداشته‌‌ 3960

گرد دید ابلیس و گفت این فرع طین ** چون فزاید بر من آتش جبین‌‌

تا تو می‌‌بینی عزیزان را بشر ** دان که میراث بلیس است آن نظر

گر نه فرزند بلیسی ای عنید ** پس به تو میراث آن سگ چون رسید

من نیم سگ شیر حقم حق پرست ** شیر حق آن است کز صورت برست‌‌

شیر دنیا جوید اشکاری و برگ ** شیر مولی جوید آزادی و مرگ‌‌ 3965

چون که اندر مرگ بیند صد وجود ** همچو پروانه بسوزاند وجود

شد هوای مرگ طوق صادقان ** که جهودان را بد این دم امتحان‌‌

در نبی فرمود کای قوم یهود ** صادقان را مرگ باشد گنج و سود

همچنان که آرزوی سود هست ** آرزوی مرگ بردن ز آن به است‌‌

ای جهودان بهر ناموس کسان ** بگذرانید این تمنا بر زبان‌‌ 3970

یک جهودی این قدر زهره نداشت ** چون محمد این علم را بر فراشت‌‌

گفت اگر رانید این را بر زبان ** یک یهودی خود نماند در جهان‌‌

پس یهودان مال بردند و خراج ** که مکن رسوا تو ما را ای سراج‌‌

این سخن را نیست پایانی پدید ** دست با من ده چو چشمت دوست دید

گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود که چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند، مانع کشتن تو آن شد

گفت امیر المؤمنین با آن جوان ** که به هنگام نبرد ای پهلوان‌‌ 3975

چون خدو انداختی در روی من ** نفس جنبید و تبه شد خوی من‌‌

نیم بهر حق شد و نیمی هوا ** شرکت اندر کار حق نبود روا

تو نگاریده‌‌ی کف مولاستی ** آن حقی کرده‌‌ی من نیستی‌‌

نقش حق را هم به امر حق شکن ** بر زجاجه‌‌ی دوست سنگ دوست زن‌‌

گبر این بشنید و نوری شد پدید ** در دل او تا که زناری برید 3980

گفت من تخم جفا می‌‌کاشتم ** من ترا نوعی دگر پنداشتم‌‌

تو ترازوی احد خو بوده‌‌ای ** بل زبانه‌‌ی هر ترازو بوده‌‌ای‌‌