در یکی گفته که واجب خدمت است ** ور نه اندیشه‌‌ی توکل تهمت است‌‌

در یکی گفته که امر و نهیهاست ** بهر کردن نیست شرح عجز ماست‌‌ 470

تا که عجز خود ببینیم اندر آن ** قدرت حق را بدانیم آن زمان‌‌

در یکی گفته که عجز خود مبین ** کفر نعمت کردن است آن عجز هین‌‌

قدرت خود بین که این قدرت از اوست ** قدرت تو نعمت او دان که هوست‌‌

در یکی گفته کز این دو بر گذر ** بت بود هر چه بگنجد در نظر

در یکی گفته مکش این شمع را ** کین نظر چون شمع آمد جمع را 475

از نظر چون بگذری و از خیال ** کشته باشی نیم شب شمع وصال‌‌

در یکی گفته بکش باکی مدار ** تا عوض بینی نظر را صد هزار

که ز کشتن شمع جان افزون شود ** لیلی‌‌ات از صبر تو مجنون شود

ترک دنیا هر که کرد از زهد خویش ** بیش آید پیش او دنیا و پیش‌‌

در یکی گفته که آن چه‌‌ت داد حق ** بر تو شیرین کرد در ایجاد حق‌‌ 480

بر تو آسان کرد و خوش آن را بگیر ** خویشتن را در میفگن در زحیر

در یکی گفته که بگذار آن خود ** کان قبول طبع تو ردست و بد

راههای مختلف آسان شده ست ** هر یکی را ملتی چون جان شده ست‌‌

گر میسر کردن حق ره بدی ** هر جهود و گبر از او آگه بدی‌‌

در یکی گفته میسر آن بود ** که حیات دل غذای جان بود 485

هر چه ذوق طبع باشد چون گذشت ** بر نیارد همچو شوره ریع و کشت‌‌

جز پشیمانی نباشد ریع او ** جز خسارت پیش نارد بیع او

آن میسر نبود اندر عاقبت ** نام او باشد معسر عاقبت‌‌

تو معسر از میسر باز دان ** عاقبت بنگر جمال این و آن‌‌

در یکی گفته که استادی طلب ** عاقبت بینی نیابی در حسب‌‌ 490

عاقبت دیدند هر گون ملتی ** لاجرم گشتند اسیر زلتی‌‌

عاقبت دیدن نباشد دست‌‌باف ** ور نه کی بودی ز دینها اختلاف‌‌

در یکی گفته که استا هم تویی ** ز انکه استا را شناسا هم تویی‌‌