بعد از آن چل روز دیگر در ببست ** خویش کشت و از وجود خود برست‌‌

چون که خلق از مرگ او آگاه شد ** بر سر گورش قیامت‌‌گاه شد

خلق چندان جمع شد بر گور او ** موکنان جامه دران در شور او

کان عدد را هم خدا داند شمرد ** از عرب وز ترک و از رومی و کرد 665

خاک او کردند بر سرهای خویش ** درد او دیدند درمان جای خویش‌‌

آن خلایق بر سر گورش مهی ** کرده خون را از دو چشم خود رهی‌‌

طلب کردن امت عیسی علیه السلام از امرا که ولی عهد از شما کدام است

بعد ماهی خلق گفتند ای مهان ** از امیران کیست بر جایش نشان‌‌

تا به جای او شناسیمش امام ** دست و دامن را بدست او دهیم‌‌

چون که شد خورشید و ما را کرد داغ ** چاره نبود بر مقامش از چراغ‌‌ 670

چون که شد از پیش دیده وصل یار ** نایبی باید از او مان یادگار

چون که گل بگذشت و گلشن شد خراب ** بوی گل را از که یابیم از گلاب‌‌

چون خدا اندر نیاید در عیان ** نایب حق‌‌اند این پیغمبران‌‌

نه غلط گفتم که نایب با منوب ** گر دو پنداری قبیح آید نه خوب‌‌

نه دو باشد تا تویی صورت پرست ** پیش او یک گشت کز صورت برست‌‌ 675

چون به صورت بنگری چشم تو دست ** تو به نورش درنگر کز چشم رست‌‌

نور هر دو چشم نتوان فرق کرد ** چون که در نورش نظر انداخت مرد

ده چراغ ار حاضر آید در مکان ** هر یکی باشد به صورت غیر آن‌‌

فرق نتوان کرد نور هر یکی ** چون به نورش روی آری بی‌‌شکی‌‌

گر تو صد سیب و صد آبی بشمری ** صد نماند یک شود چون بفشری‌‌ 680

در معانی قسمت و اعداد نیست ** در معانی تجزیه و افراد نیست‌‌

اتحاد یار با یاران خوش است ** پای معنی گیر صورت سرکش است‌‌

صورت سرکش گدازان کن به رنج ** تا ببینی زیر او وحدت چو گنج‌‌

ور تو نگذاری عنایتهای او ** خود گدازد ای دلم مولای او

او نماید هم به دلها خویش را ** او بدوزد خرقه‌‌ی درویش را 685

منبسط بودیم و یک جوهر همه ** بی‌‌سر و بی‌‌پا بدیم آن سر همه‌‌