آن خیالی که شه اندر خواب دید ** در رخ مهمان همی‌‌آمد پدید

شه به جای حاجبان واپیش رفت ** پیش آن مهمان غیب خویش رفت

هر دو بحری آشنا آموخته ** هر دو جان بی‌‌دوختن بر دوخته‌‌ 75

گفت معشوقم تو بوده ستی نه آن ** لیک کار از کار خیزد در جهان‌‌

ای مرا تو مصطفی من چون عمر ** از برای خدمتت بندم کمر

از خداوند ولی التوفیق در خواستن توفیق رعایت ادب در همه حالها و بیان کردن وخامت ضررهای بی‌‌ادبی‌‌

از خدا جوییم توفیق ادب ** بی‌‌ادب محروم گشت از لطف رب‌‌

بی‌‌ادب تنها نه خود را داشت بد ** بلکه آتش در همه آفاق زد

مایده از آسمان در می‌‌رسید ** بی‌‌شری و بیع و بی‌‌گفت و شنید 80

در میان قوم موسی چند کس ** بی‌‌ادب گفتند کو سیر و عدس‌‌

منقطع شد خوان و نان از آسمان ** ماند رنج زرع و بیل و داسمان‌‌

باز عیسی چون شفاعت کرد، حق ** خوان فرستاد و غنیمت بر طبق‌‌

باز گستاخان ادب بگذاشتند ** چون گدایان زله‌‌ها برداشتند

لابه کرده عیسی ایشان را که این ** دایم است و کم نگردد از زمین‌‌ 85

بد گمانی کردن و حرص آوری ** کفر باشد پیش خوان مهتری‌‌

ز ان گدا رویان نادیده ز آز ** آن در رحمت بر ایشان شد فراز

ابر برناید پی منع زکات ** وز زنا افتد وبا اندر جهات‌‌

هر چه بر تو آید از ظلمات و غم ** آن ز بی‌‌باکی و گستاخی است هم‌‌

هر که بی‌‌باکی کند در راه دوست ** ره زن مردان شد و نامرد اوست‌‌ 90

از ادب پر نور گشته است این فلک ** وز ادب معصوم و پاک آمد ملک‌‌

بد ز گستاخی کسوف آفتاب ** شد عزازیلی ز جرات رد باب‌‌

ملاقات پادشاه با آن ولی که در خوابش نمودند

دست بگشاد و کنارانش گرفت ** همچو عشق اندر دل و جانش گرفت‌‌

دست و پیشانیش بوسیدن گرفت ** وز مقام و راه پرسیدن گرفت‌‌

پرس پرسان می‌‌کشیدش تا به صدر ** گفت گنجی یافتم آخر به صبر 95

گفت ای نور حق و دفع حرج ** معنی الصبر مفتاح الفرج‌‌

ای لقای تو جواب هر سؤال ** مشکل از تو حل شود بی‌‌قیل و قال‌‌