نور روزن گرد خانه می‌‌دود ** ز آنکه خور برجی به برجی می‌‌رود

نور روزن گرد خانه می‌‌دود ** ز آنکه خور برجی به برجی می‌‌رود 750

هر که را با اختری پیوستگی است ** مر و را با اختر خود هم تگی است‌‌

طالعش گر زهره باشد در طرب ** میل کلی دارد و عشق و طلب‌‌

ور بود مریخی خون‌‌ریز خو ** جنگ و بهتان و خصومت جوید او

اخترانند از ورای اختران ** که احتراق و نحس نبود اندر آن‌‌

سایران در آسمانهای دگر ** غیر این هفت آسمان معتبر 755

راسخان در تاب انوار خدا ** نی بهم پیوسته نی از هم جدا

هر که باشد طالع او ز آن نجوم ** نفس او کفار سوزد در رجوم‌‌

خشم مریخی نباشد خشم او ** منقلب رو غالب و مغلوب خو

نور غالب ایمن از نقص و غسق ** در میان اصبعین نور حق‌‌

حق فشاند آن نور را بر جانها ** مقبلان برداشته دامانها 760

و آن نثار نور را وایافته ** روی از غیر خدا بر تافته‌‌

هر که را دامان عشقی نابده ** ز آن نثار نور بی‌‌بهره شده‌‌

جزوها را رویها سوی کل است ** بلبلان را عشق با روی گل است‌‌

گاو را رنگ از برون و مرد را ** از درون جو رنگ سرخ و زرد را

رنگهای نیک از خم صفاست ** رنگ زشتان از سیاه‌‌آبه‌‌ی جفاست‌‌ 765

صبغة الله نام آن رنگ لطیف ** لعنة الله بوی این رنگ کثیف‌‌

آن چه از دریا به دریا می‌‌رود ** از همانجا کامد آن جا می‌‌رود

از سر که سیلهای تیز رو ** وز تن ما جان عشق آمیز رو

آتش کردن پادشاه جهود و بت نهادن پهلوی آتش که هر که این بت را سجود کند از آتش برست

آن جهود سگ ببین چه رای کرد ** پهلوی آتش بتی بر پای کرد

کان که این بت را سجود آرد برست ** ور نیارد در دل آتش نشست‌‌ 770

چون سزای این بت نفس او نداد ** از بت نفسش بتی دیگر بزاد

مادر بتها بت نفس شماست ** ز آن که آن بت مار و این بت اژدهاست‌‌

آهن و سنگ است نفس و بت شرار ** آن شرار از آب می‌‌گیرد قرار

سنگ و آهن ز آب کی ساکن‌‌شود ** آدمی با این دو کی ایمن شود