English    Türkçe    فارسی   

1
810-834

  • آن چه می‌‌مالید در روی کسان ** جمع شد در چهره‌‌ی آن ناکس آن‌‌ 810
  • That which he was rubbing (the shame he was inflicting) on the faces of those persons (the Christians) was all accumulated on the visage of that vile wretch.

  • آن که می‌‌درید جامه‌‌ی خلق چست ** شد دریده آن او ایشان درست‌‌
  • He who was busy rending the garment (honour and integrity) of the people—his own (garment) was rent, (while) they were unhurt.

  • کج ماندن دهان آن مرد که نام محمد را علیه السلام به تسخر خواند
  • How the mouth remained awry of a man who pronounced the name of Mohammed, on whom be peace, derisively.

  • آن دهان کژ کرد و از تسخر بخواند ** مر محمد را دهانش کژ بماند
  • He made his mouth wry and called (the name of) Mohammed in derision: his mouth remained awry.

  • باز آمد کای محمد عفو کن ** ای ترا الطاف و علم من لدن‌‌
  • He came back, saying, “Pardon me, O Mohammed, O thou to whom belong the (Divine) favours and knowledge (derived) immediately from God.

  • من ترا افسوس می‌‌کردم ز جهل ** من بدم افسوس را منسوب و اهل‌‌
  • In my folly I was ridiculing thee, (but) I myself was related to ridicule and deserving it.”

  • چون خدا خواهد که پرده‌‌ی کس درد ** میلش اندر طعنه‌‌ی پاکان برد 815
  • When God wishes to rend the veil of any one (expose him to shame), He turns his inclination towards reviling holy men.

  • چون خدا خواهد که پوشد عیب کس ** کم زند در عیب معیوبان نفس‌‌
  • And if God wishes to hide the blame of any one, he (that person) does not breathe a word of blame against the blameworthy.

  • چون خدا خواهد که‌‌مان یاری کند ** میل ما را جانب زاری کند
  • When God wishes to help us, He turns our inclination towards humble lament.

  • ای خنک چشمی که آن گریان اوست ** وی همایون دل که آن بریان اوست‌‌
  • Oh, happy the eye that is weeping for His sake! Oh, fortunate the heart that is seared for His sake!

  • آخر هر گریه آخر خنده‌‌ای است ** مرد آخر بین مبارک بنده‌‌ای است‌‌
  • The end of every weeping is laughter at last; the man who foresees the end is a blessed servant (of God).

  • هر کجا آب روان سبزه بود ** هر کجا اشک روان رحمت شود 820
  • Wherever is flowing water, there is greenery: wherever are running tears, (the Divine) mercy is shown.

  • باش چون دولاب نالان چشم تر ** تا ز صحن جانت بر روید خضر
  • Be moaning and moist-eyed like the water-wheel, that green herbs may spring up from the courtyard of your soul.

  • اشک خواهی رحم کن بر اشک بار ** رحم خواهی بر ضعیفان رحم آر
  • If you desire tears, have mercy on one who sheds tears; if you desire mercy, show mercy to the weak.

  • عتاب کردن آتش را آن پادشاه جهود
  • How the fire reproached the Jewish king.

  • رو به آتش کرد شه کای تند خو ** آن جهان سوز طبیعی خوت کو
  • The king turned his face to the fire, saying, “O fierce-tempered one, where is thy world-consuming natural disposition?

  • چون نمی‌‌سوزی چه شد خاصیتت ** یا ز بخت ما دگر شد نیتت‌‌
  • How art thou not burning? What has become of thy specific property? Or has thy intention changed because of our fortune?

  • می‌‌نبخشایی تو بر آتش پرست ** آن که نپرستد ترا او چون برست‌‌ 825
  • Thou hast no pity (even) on the fire-worshipper: how (then) has he been saved who does not worship thee?

  • هرگز ای آتش تو صابر نیستی ** چون نسوزی چیست قادر نیستی‌‌
  • Never, O fire, art thou patient: how burnest thou not? What is it? Hast thou not the power?

  • چشم بند است این عجب یا هوش بند ** چون نسوزاند چنین شعله‌‌ی بلند
  • Is this a spell, I wonder, that binds the eye or the mind? How does such a lofty flame not burn?

  • جادویی کردت کسی یا سیمیاست ** یا خلاف طبع تو از بخت ماست‌‌
  • Has some one bewitched thee? Or is it magic, or is thy unnatural behaviour from our fortune?”

  • گفت آتش من همانم ای شمن ** اندر آ تو تا ببینی تاب من‌‌
  • The fire said: “I am the same, O idolator: come in, that thou mayst feel my heat.

  • طبع من دیگر نگشت و عنصرم ** تیغ حقم هم به دستوری برم‌‌ 830
  • My nature and element have not changed: I am the sword of God and by (His) leave I cut.

  • بر در خرگه سگان ترکمان ** چاپلوسی کرده پیش میهمان‌‌
  • The Turcoman dogs fawn at the tent-door before the guest,

  • ور به خرگه بگذرد بیگانه رو ** حمله بیند از سگان شیرانه او
  • But if any one having the face of a stranger pass by the tent, he will see the dogs rushing at him like lions.

  • من ز سگ کم نیستم در بندگی ** کم ز ترکی نیست حق در زندگی‌‌
  • I am not less than a dog in devotion, nor is God less than a Turcoman in life (living power).”

  • آتش طبعت اگر غمگین کند ** سوزش از امر ملیک دین کند
  • If the fire of your nature make you suffer pain, it burns by command of the Lord of religion;