عهدها کردند با شیر ژیان ** کاندر این بیعت نیفتد در زیان
They made covenants with the furious lion, (ensuring) that he should incur no loss in this bargain,
قسم هر روزش بیاید بیجگر ** حاجتش نبود تقاضای دگر995
(That) the daily ration should come to him without trouble, and that he should not need to make a further demand.
قرعه بر هر که فتادی روز روز ** سوی آن شیر او دویدی همچو یوز
Day by day the one on whom the lot fell would run to the lion as (swiftly as) a cheetah.
چون به خرگوش آمد این ساغر به دور ** بانگ زد خرگوش کاخر چند جور
When this cup (of death) came round to the hare, the hare cried out, “Why, how long (are we to endure this) injustice?”
انکار کردن نخجیران بر خرگوش در تاخیر رفتن بر شیر
How the beasts of chase blamed the hare for his delay in going to the lion.
قوم گفتندش که چندین گاه ما ** جان فدا کردیم در عهد و وفا
The company (of beasts) said to him: “All this time we have sacrificed our lives in troth and loyalty.
تو مجو بد نامی ما ای عنود ** تا نرنجد شیر رو رو زود زود
Do not thou seek to give us a bad name, O rebellious one! Lest the lion be aggrieved, go, go! Quick! Quick!”
جواب گفتن خرگوش نخجیران را
How the hare answered the beasts.
گفت ای یاران مرا مهلت دهید ** تا به مکرم از بلا بیرون جهید1000
“O friends,” said he, “grant me a respite, that by my cunning ye may escape from calamity,
تا امان یابد به مکرم جانتان ** ماند این میراث فرزندانتان
That by my cunning your lives may be saved and this (safety) remain as a heritage to your children.”
هر پیمبر امتان را در جهان ** همچنین تا مخلصی میخواندشان
After this manner every prophet in the world used to call the peoples to a place of deliverance,
کز فلک راه برون شو دیده بود ** در نظر چون مردمک پیچیده بود
For he had seen from Heaven the way of escape, (though) in (their) sight he was contracted (despicable) like the pupil of the eye.
مردمش چون مردمک دیدند خرد ** در بزرگی مردمک کس ره نبرد
Men regarded him as small like the pupil: none attained to (understanding of) the (real) greatness (worth) of the pupil.
اعتراض نخجیران بر سخن خرگوش
How the beasts objected to the proposal of the hare.
قوم گفتندش که ای خر گوش دار ** خویش را اندازهی خرگوش دار1005
The company (of beasts) said to him: “O donkey, listen (to us)! Keep thyself within the measure of a hare!
هین چه لاف است این که از تو بهتران ** در نیاوردند اندر خاطر آن
Eh, what brag is this—(an idea) which thy betters never brought into their minds?
معجبی یا خود قضامان در پی است ** ور نه این دم لایق چون تو کی است
Thou art self-conceited, or Destiny is pursuing us; else, how is this speech suitable to one like thee?
جواب خرگوش نخجیران را
How the hare again answered the beasts.
گفت ای یاران حقم الهام داد ** مر ضعیفی را قوی رایی فتاد
He said: “O friends, God gave me inspiration: to a weakling there came a strong judgement (wise counsel).”
آن چه حق آموخت مر زنبور را ** آن نباشد شیر را و گور را
That which God taught to the bees is not (belonging) to the lion and the wild ass.
خانهها سازد پر از حلوای تر ** حق بر او آن علم را بگشاد در1010
It (the bee) makes houses of juicy halwá (sweetmeat): God opened to it the door of that knowledge;
آن چه حق آموخت کرم پیله را ** هیچ پیلی داند آن گون حیله را
That which God taught to the silkworm—does any elephant know such a device?
آدم خاکی ز حق آموخت علم ** تا به هفتم آسمان افروخت علم
Adam, created of earth, learned knowledge from God: (his) knowledge shot beams up to the Seventh Heaven.
نام و ناموس ملک را در شکست ** کوری آن کس که در حق درشک است
He (Adam) broke the name and fame (pride) of the angels, to the confusion of that one who is in doubt concerning God.
زاهد چندین هزاران ساله را ** پوز بندی ساخت آن گوساله را
He (God) made the ascetic of six hundred thousand years (Iblís) a muzzle for that young calf (Adam),
تا نتاند شیر علم دین کشید ** تا نگردد گرد آن قصر مشید1015
That he (Adam) might not be able to drink the milk of knowledge of religion, and that he might not roam around that lofty castle.
علمهای اهل حس شد پوز بند ** تا نگیرد شیر ز آن علم بلند
The sciences of the followers of (external) sense became a muzzle, so that he (the believer in sense-perception) might not receive milk from that sublime knowledge.
قطرهی دل را یکی گوهر فتاد ** کان به دریاها و گردونها نداد
(But) into the blood-drop (core) of the heart there fell a jewel which He (God) gave not to the seas and skies.
چند صورت آخر ای صورت پرست ** جان بیمعنیت از صورت نرست
How long (this regard for) form? After all, O form-worshipper, has thy reality-lacking soul not (yet) escaped from form?