ساعتی گرگی در آید در بشر ** ساعتی یوسف رخی همچون قمر

ساعتی گرگی در آید در بشر ** ساعتی یوسف رخی همچون قمر 1420

می‏رود از سینه‏ها در سینه‏ها ** از ره پنهان صلاح و کینه‏ها

بلکه خود از آدمی در گاو و خر ** می‏رود دانایی و علم و هنر

اسب سکسک میشود رهواار و رام **. خرس بازی میکند بز هم سلام

رفت اندر سگ ز آدمیان هوس ** تا شبان شد یا شکاری یا حرس‏

در سگ اصحاب خوبی ز ان وفود ** رفت تا جویای الله گشته بود 1425

هر زمان در سینه نوعی سر کند ** گاه دیو و گه ملک گه دام و دد

ز آن عجب بیشه که شیر آگه است ** تا به دام سینه‏ها پنهان ره است‏

دزدیی کن از درون مرجان جان ** ای کم از سگ از درون عارفان‏

چون که دزدی باری آن در لطیف ** چون که حامل می‏شوی باری شریف‏

فهم کردن مریدان که ذو النون دیوانه نشده است قاصد کرده است‏

دوستان در قصه‏ی ذو النون شدند ** سوی زندان و در آن رایی زدند 1430

کاین مگر قاصد کند یا حکمتی است ** او در این دین قبله‏ای و آیتی است‏

دور دور از عقل چون دریای او ** تا جنون باشد سفه فرمای او

حاش لله از کمال جاه او ** کابر بیماری بپوشد ماه او

او ز شر عامه اندر خانه شد ** او ز ننگ عاقلان دیوانه شد

او ز عار عقل کند تن پرست ** قاصدا رفته ست و دیوانه شده ست‏ 1435

که ببندیدم قوی و ز ساز گاو ** بر سر و پشتم بزن وین را مکاو

تا ز زخم لخت یابم من حیات ** چون قتیل از گاو موسی ای ثقات‏

تا ز زخم لخت گاوی خوش شوم ** همچو کشته‏ی گاو موسی گش شوم‏

زنده شد کشته ز زخم دم گاو ** همچو مس از کیمیا شد زر ساو

کشته بر جست و بگفت اسرار را ** وا نمود آن زمره‏ی خون‏خوار را 1440

گفت روشن کاین جماعت کشته‏اند ** کاین زمان در خصمی‏ام آشفته‏اند

چون که کشته گردد این جسم گران ** زنده گردد هستی اسرار دان‏

جان او بیند بهشت و نار را ** باز داند جمله‏ی اسرار را

وا نماید خونیان دیو را ** وا نماید دام خدعه و ریو را