این چه یاری می‏کنی یک بارگیش ** گوید از بهر غم و بی‏چارگیش‏

مهربانی شد شکار شیر مرد ** در جهان دارو نجوید غیر درد

هر کجا دردی دوا آن جا رود ** هر کجا پستی است آب آن جا دود

آب رحمت بایدت رو پست شو ** و آن گهان خور خمر رحمت مست شو 1940

رحمت اندر رحمت آمد تا به سر ** بر یکی رحمت فرومای ای پسر

چرخ را در زیر پا آر ای شجاع ** بشنو از فوق فلک بانگ سماع‏

پنبه‏ی وسواس بیرون کن ز گوش ** تا به گوشت آید از گردون خروش‏

پاک کن دو چشم را از موی عیب ** تا ببینی باغ و سروستان غیب‏

دفع کن از مغز و از بینی زکام ** تا که ریح الله در آید در مشام‏ 1945

هیچ مگذار از تب و صفرا اثر ** تا بیابی از جهان طعم شکر

داروی مردی کن و عنین مپوی ** تا برون آیند صد گون خوب روی‏

کنده‏ی تن را ز پای جان بکن ** تا کند جولان به گرد آن چمن‏

غل بخل از دست و گردن دور کن ** بخت نو دریاب در چرخ کهن‏

ور نمی‏تانی به کعبه‏ی لطف پر ** عرضه کن بی‏چارگی بر چاره‏گر 1950

زاری و گریه قوی سرمایه‏ای است ** رحمت کلی قوی‏تر دایه‏ای است‏

دایه و مادر بهانه جو بود ** تا که کی آن طفل او گریان شود

طفل حاجات شما را آفرید ** تا بنالید و شود شیرش پدید

گفت ادعوا الله بی‏زاری مباش ** تا بجوشد شیرهای مهرهاش‏

هوی هوی باد و شیر افشان ابر ** در غم مااند یک ساعت تو صبر 1955

فی السماء رزقکم بشنیده‏ای ** اندر این پستی چه بر چفسیده‏ای‏

ترس و نومیدیت دان آواز غول ** می‏کشد گوش تو تا قعر سفول‏

هر ندایی که ترا بالا کشید ** آن ندا می‏دان که از بالا رسید

هر ندایی که ترا حرص آورد ** بانگ گرگی دان که او مردم درد

این بلندی نیست از روی مکان ** این بلندیهاست سوی عقل و جان‏ 1960

هر سبب بالاتر آمد از اثر ** سنگ و آهن فایق آمد بر شرر