گفت حق استت بزن دستت رسید ** این سزای آن که از یاران برید

رجعت به قصه مریض و عیادت پیغامبر علیه السلام‏

این عیادت از برای این صله است ** وین صله از صد محبت حامله است‏

در عیادت شد رسول بی‏ندید ** آن صحابی را به حال نزع دید

چون شوی دور از حضور اولیا ** در حقیقت گشته‏ای دور از خدا

چون نتیجه هجر همراهان غم است ** کی فراق روی شاهان ز آن کم است‏ 2215

سایه شاهان طلب هر دم شتاب ** تا شوی ز آن سایه بهتر ز آفتاب‏

گر سفر داری بدین نیت برو ** ور حضر باشد از این غافل مشو

گفتن شیخی بایزید را که کعبه منم گرد من طوافی می‏کن‏

سوی مکه شیخ امت بایزید ** از برای حج و عمره می‏دوید

او به هر شهری که رفتی از نخست ** مر عزیزان را بکردی باز جست‏

گرد می‏گشتی که اندر شهر کیست ** کاو بر ارکان بصیرت متکی‏است‏ 2220

گفت حق اندر سفر هر جا روی ** باید اول طالب مردی شوی‏

قصد گنجی کن که این سود و زیان ** در تبع آید تو آن را فرع دان‏

هر که کارد قصد گندم باشدش ** کاه خود اندر تبع می‏آیدش‏

که بکاری بر نیاید گندمی ** مردمی جو مردمی جو مردمی‏

قصد کعبه کن چو وقت حج بود ** چون که رفتی مکه هم دیده شود 2225

قصد در معراج دید دوست بود ** در تبع عرش و ملایک هم نمود

حکایت‏

خانه‏ی نو ساخت روزی نو مرید ** پیر آمد خانه‏ی او را بدید

گفت شیخ آن نو مرید خویش را ** امتحان کرد آن نکو اندیش را

روزن از بهر چه کردی ای رفیق ** گفت تا نور اندر آید زین طریق‏

گفت آن فرع است این باید نیاز ** تا از این ره بشنوی بانگ نماز 2230

بایزید اندر سفر جستی بسی ** تا بیابد خضر وقت خود کسی‏

دید پیری با قدی همچون هلال ** دید در وی فر و گفتار رجال‏

دیده نابینا و دل چون آفتاب ** همچو پیلی دیده هندستان به خواب‏

چشم بسته خفته بیند صد طرب ** چون گشاید آن نبیند ای عجب‏

بس عجب در خواب روشن می‏شود ** دل درون خواب روزن می‏شود 2235