شاه راه باغ جانها شرع اوست ** باغ و بستانهای عالم فرع اوست‏

اصل و سرچشمه‏ی خوشی آن است آن ** زود تجری تحتها الأنهار خوان‏ 2455

تتمه‌ای نصیحت رسول صلی الله علیه و آله بیمار را

گفت پیغمبر مر آن بیمار را ** چون عیادت کرد یار زار را

که مگر نوعی دعایی کرده‏ای ** از جهالت زهربایی خورده‏ای‏

یاد آور چه دعا می‏گفته‏ای ** چون ز مکر نفس می‏آشفته‏ای‏

گفت یادم نیست الا همتی ** دار با من یادم آید ساعتی‏

از حضور نور بخش مصطفا ** پیش خاطر آمد او را آن دعا 2460

همت پیغمبر روشن‏کده ** پیش خاطر آمدش آن گم شده‏

تافت ز آن روزن که از دل تا دل است ** روشنی که فرق حق و باطل است‏

گفت اینک یادم آمد ای رسول ** آن دعا که گفته‏ام من بو الفضول‏

چون گرفتار گنه می‏آمدم ** غرقه دست اندر حشایش می‏زدم‏

از تو تهدید و وعیدی می‏رسید ** مجرمان را از عذاب بس شدید 2465

مضطرب می‏گشتم و چاره نبود ** بند محکم بود و قفل ناگشود

نی مقام صبر و نه راه گریز ** نی امید توبه نه جای ستیز

من چو هاروت و چو ماروت از حزن ** آه می‏کردم که ای خلاق من‏

از خطر هاروت و ماروت آشکار ** چاه بابل را بکردند اختیار

تا عذاب آخرت اینجا کشند ** گربزند و عاقل و ساحروش‏اند 2470

نیک کردند و بجای خویش بود ** سهلتر باشد ز آتش رنج دود

حد ندارد وصف رنج آن جهان ** سهل باشد رنج دنیا پیش آن‏

ای خنک آن کاو جهادی می‏کند ** بر بدن زجری و دادی می‏کند

تا ز رنج آن جهانی وارهد ** بر خود این رنج عبادت می‏نهد

من همی‏گفتم که یا رب آن عذاب ** هم در این عالم بران بر من شتاب‏ 2475

تا در آن عالم فراغت باشدم ** در چنین درخواست حلقه می‏زدم‏

این چنین رنجوریی پیدام شد ** جان من از رنج بی‏آرام شد

مانده‏ام از ذکر و از اوراد خود ** بی‏خبر گشتم ز خویش و نیک و بد