ما رمیت إذ رمیت راست دان ** هر چه کارد جان بود از جان جان‏

ما رمیت إذ رمیت راست دان ** هر چه کارد جان بود از جان جان‏ 2530

دست گیرنده وی است و بردبار ** دم‏به‏دم آن دم از او امید دار

نیست غم گر دیر بی‏او مانده‏ای ** دیرگیر و سخت‏گیرش خوانده‏ای‏

دیر گیرد سخت گیرد رحمتش ** یک دمت غایب ندارد حضرتش‏

گر تو خواهی شرح این وصل و ولا ** از سر اندیشه می‏خوان و الضحی‏

ور تو گویی هم بدیها از وی است ** لیک آن نقصان فضل او کی است‏ 2535

آن بدی دادن کمال اوست هم ** من مثالی گویمت ای محتشم‏

کرد نقاشی دو گونه نقشها ** نقشهای صاف و نقشی بی‏صفا

نقش یوسف کرد و حور خوش سرشت ** نقش عفریتان و ابلیسان زشت‏

هر دو گونه نقش استادی اوست ** زشتی او نیست آن رادی اوست‏

زشت را در غایت زشتی کند ** جمله زشتیها به گردش بر تند 2540

تا کمال دانشش پیدا شود ** منکر استادیش رسوا شود

ور نداند زشت کردن ناقص است ** زین سبب خلاق گبر و مخلص است‏

پس از این رو کفر و ایمان شاهدند ** بر خداوندیش و هر دو ساجدند

لیک مومن دان که طوعا ساجد است ** ز انکه جویای رضا و قاصد است‏

هست کرها گبر هم یزدان پرست ** لیک قصد او مرادی دیگر است‏ 2545

قلعه‌ای سلطان عمارت میکند ** لیک دعوی امارت میکند

گشته یاغی تا که ملک او بود ** عاقبت خود قلعه سلطانی شود

مومن آن قلعه برای پادشاه ** می‏کند معمور نه از بهر جاه‏

زشت گوید ای شه زشت آفرین ** قادری بر خوب و بر زشت مهین‏

خوب گوید ای شه حسن و بها ** پاک گردانیدیم از عیبها 2550

وصیت کردن پیغامبر صلی الله علیه و آله مر آن بیمار را و دعا آموزانیدنش‏

گفت پیغمبر مر آن بیمار را ** این بگو کای سهل کن دشوار را

آتنا فی دار دنیانا حسن ** آتنا فی دار عقبانا حسن‏

راه را بر ما چو بستان کن لطیف ** منزل ما خود تو باشی ای شریف‏

مومنان در حشر گویند ای ملک ** نی که دوزخ بود راه مشترک‏