اندر آن حمله که نزدیک آمدش ** تا بدو اندر جهد دریابدش‏

اندر آن حمله که نزدیک آمدش ** تا بدو اندر جهد دریابدش‏ 2795

دزد دیگر بانگ کردش که بیا ** تا ببینی این علامات بلا

زود باش و باز گرد ای مرد کار ** تا ببینی حال اینجا زار زار

گفت باشد کان طرف دزدی بود ** گر نگردم زود این بر من رود

در زن و فرزند من دستی زند ** بستن این دزد سودم کی کند

این مسلمان از کرم می‏خواندم ** گر نگردم زود پیش آید ندم‏ 2800

بر امید شفقت آن نیک خواه ** دزد را بگذاشت باز آمد به راه‏

گفت ای یار نکو احوال چیست ** این فغان و بانگ تو از دست کیست‏

گفت اینک بین نشان پای دزد ** این طرف رفته ست دزد زن بمزد

نک نشان پای دزد قلتبان ** در پی او رو بدین نقش و نشان‏

گفت ای ابله چه می‏گویی مرا ** من گرفته بودم آخر مر و را 2805

دزد را از بانگ تو بگذاشتم ** من تو خر را آدمی پنداشتم‏

این چه ژاژست و چه هرزه ای فلان ** من حقیقت یافتم چه بود نشان‏

گفت من از حق نشانت می‏دهم ** این نشان است از حقیقت آگهم‏

گفت طراری تو یا خود ابلهی ** بلکه تو دزدی و زین حال آگهی‏

خصم خود را می‏کشیدم من کشان ** تو رهانیدی و را کاینک نشان‏ 2810

تو جهت گو من برونم از جهات ** در وصال آیات کو یا بینات‏

صنع بیند مرد محجوب از صفات ** در صفات آن است کاو گم کرد ذات‏

واصلان چون غرق ذاتند ای پسر ** کی کنند اندر صفات او نظر

چون که اندر قعر جو باشد سرت ** کی به رنگ آب افتد منظرت‏

ور به رنگ آب باز آیی ز قعر ** پس پلاسی بستدی دادی تو شعر 2815

طاعت عامه گناه خاصگان ** وصلت عامه حجاب خاص دان‏

مر وزیری را کند شه محتسب ** شه عدوی او بود نبود محب‏

هم گناهی کرده باشد آن وزیر ** بی‏سبب نبود تغیر ناگزیر

آن که ز اول محتسب بد خود و را ** بخت و روزی آن بده ست از ابتدا