مهر در گوش شما بنهاد حق ** تا به آواز خدا نارد سبق‏

نک صریح آواز حق می‏آیدم ** همچو صاف از درد می‏پالایدم‏

همچنان که موسی از سوی درخت ** بانگ حق بشنید کای مسعود بخت‏

از درخت إنی أنا الله می‏شنید ** با کلام انوار می‏آمد پدید

چون ز نور وحی در می‏ماندند ** باز نو سوگندها می‏خواندند 2885

چون خدا سوگند را خواند سپر ** کی نهد اسپر ز کف پیکارگر

باز پیغمبر به تکذیب صریح ** قد کذبتم گفت با ایشان فصیح‏

اندیشیدن یکی از صحابه به انکار که رسول (ص) چرا ستاری نمی‏کند

تا یکی یاری ز یاران رسول ** در دلش انکار آمد ز آن نکول‏

که چنین پیران با شیب و وقار ** می‏کندشان این پیمبر شرمسار

کو کرم کو ستر پوشی کو حیا ** صد هزاران عیب پوشند انبیا 2890

باز در دل زود استغفار کرد ** تا نگردد ز اعتراض او روی زرد

شومی یاری اصحاب نفاق ** کرد مومن را چو ایشان زشت و عاق‏

باز می‏زارید کای علام سر ** مر مرا مگذار بر کفران مصر

دل به دستم نیست همچون دید چشم ** ور نه دل را سوزمی این دم به خشم‏

اندر این اندیشه خوابش در ربود ** مسجد ایشانش پر سرگین نمود 2895

سنگهاش اندر حدث جای تباه ** می‏دمید از سنگها دود سیاه‏

دود در حلقش شد و حلقش بخست ** از نهیب دود تلخ از خواب جست‏

در زمان در رو فتاد و می‏گریست ** کای خدا اینها نشان منکری است‏

خلم بهتر از چنین حلم ای خدا ** که کند از نور ایمانم جدا

گر بکاوی کوشش اهل مجاز ** تو به تو گنده بود همچون پیاز 2900

هر یکی از یکدیگر بی‏مغزتر ** صادقان را یک ز دیگر نغزتر

صد کمر آن قوم بسته بر قبا ** بهر هدم مسجد اهل قبا

همچو آن اصحاب فیل اندر حبش ** کعبه‏ای کردند حق آتش زدش‏

قصد کعبه ساختند از انتقام ** حالشان چون شد فرو خوان از کلام‏

مر سیه رویان دین را خود جهیز ** نیست الا حیلت و مکر و ستیز 2905