چون خلاف خوی تو گوید کسی ** کینه‏ها خیزد ترا با او بسی‏

که مرا از خوی من بر می‏کند ** خویش را بر من چو سرور می‏کند

چون نباشد خوی بد سرکش در او ** کی فروزد آن خلاف آتش در او

با مخالف او مدارایی کند ** در دل او خویش را جایی کند 3470

ز انکه خوی بد بگشته ست استوار ** مور شهوت شد ز عادت همچو مار

مار شهوت را بکش در ابتدا ** ور نه اینک گشت مارت اژدها

لیک هر کس مور بیند مار خویش ** تو ز صاحب دل کن استفسار خویش‏

تا نشد زر مس نداند من مسم ** تا نشد شه دل نداند مفلسم‏

خدمت اکسیر کن مس‏وار تو ** جور می‏کش ای دل از دل دار تو 3475

کیست دل دار اهل دل نیکو بدان ** که چو روز و شب جهانند از جهان‏

عیب کم گو بنده‏ی الله را ** متهم کم کن به دزدی شاه را

کرامات آن درویش که در کشتی متهمش کردند

بود درویشی درون کشتیی ** ساخته از رخت مردی پشتیی‏

یاوه شد همیان زر او خفته بود ** جمله را جستند و او را هم نمود

کاین فقیر خفته را جوییم هم ** کرد بیدارش ز غم صاحب درم‏ 3480

که در این کشتی حرمدان گمشدست ** جمله را جستیم نتوانی تو رست‏

دلق بیرون کن برهنه شو ز دلق ** تا ز تو فارغ شود اوهام خلق‏

گفت یا رب مر غلامت را خسان ** متهم کردند فرمان در رسان‏

چون به درد آمد دل درویش از آن ** سر برون کردند هر سو در زمان‏

صد هزاران ماهی از دریای ژرف ** در دهان هر یکی دری شگرف‏ 3485

صد هزاران ماهی از دریای پر ** در دهان هر یکی در و چه در

هر یکی دری خراج ملکتی ** کز اله است این ندارد شرکتی‏

در چند انداخت در کشتی و جست ** مر هوا را ساخت کرسی و نشست‏

خوش مربع چون شهان بر تخت خویش ** او فراز اوج و کشتی‏اش به پیش‏

گفت رو کشتی شما را حق مرا ** تا نباشد با شما دزد گدا 3490

تا که را باشد خسارت زین فراق ** من خوشم جفت حق و با خلق طاق‏