تا رسد در همرهان او می‏شتافت ** رفت در آخر خر خود را نیافت‏

گفت آن خادم به آبش برده است ** ز انکه خر دوش آب کمتر خورده است‏

خادم آمد گفت صوفی خر کجاست ** گفت خادم ریش بین جنگی بخاست‏

گفت من خر را به تو بسپرده‏ام ** من ترا بر خر موکل کرده‏ام‏ 545

از تو خواهم آن چه من دادم به تو ** باز ده آن چه فرستادم به تو

بحث با توجیه کن حجت میار ** آن چه بسپردم ترا واپس سپار

گفت پیغمبر که دستت هر چه برد ** بایدش در عاقبت واپس سپرد

ور نه‏ای از سرکشی راضی بدین ** نک من و تو خانه‏ی قاضی دین‏

گفت من مغلوب بودم صوفیان ** حمله آوردند و بودم بیم جان‏ 550

تو جگر بندی میان گربگان ** اندر اندازی و جویی ز آن نشان‏

در میان صد گرسنه گرده‏ای ** پیش صد سگ گربه‏ی پژمرده‏ای‏

گفت گیرم کز تو ظلما بستدند ** قاصد خون من مسکین شدند

تو نیایی و نگویی مر مرا ** که خرت را می‏برند ای بی‏نوا

تا خر از هر که بود من واخرم ** ور نه توزیعی کنند ایشان زرم‏ 555

صد تدارک بود چون حاضر بدند ** این زمان هر یک به اقلیمی شدند

من که را گیرم که را قاضی برم ** این قضا خود از تو آمد بر سرم‏

چون نیایی و نگویی ای غریب ** پیش آمد این چنین ظلمی مهیب‏

گفت و الله آمدم من بارها ** تا ترا واقف کنم زین کارها

تو همی‏گفتی که خر رفت ای پسر ** از همه گویندگان با ذوق‏تر 560

باز می‏گشتم که او خود واقف است ** زین قضا راضی است مردی عارف است‏

گفت آن را جمله می‏گفتند خوش ** مر مرا هم ذوق آمد گفتنش‏

مر مرا تقلیدشان بر باد داد ** که دو صد لعنت بر آن تقلید باد

خاصه تقلید چنین بی‏حاصلان ** خشم ابراهیم با بر آفلان‏

عکس ذوق آن جماعت می‏زدی ** وین دلم ز آن عکس ذوقی می‏شدی‏ 565

عکس چندان باید از یاران خوش ** که شوی از بحر بی‏عکس آب کش‏