بلک مر بیننده را دیدار آن ** وقت عبرت می‌کند تسبیح‌خوان

بلک مر بیننده را دیدار آن ** وقت عبرت می‌کند تسبیح‌خوان 1025

پس چو از تسبیح یادت می‌دهد ** آن دلالت همچو گفتن می‌بود

این بود تاویل اهل اعتزال ** و آن آنکس کو ندارد نور حال

چون ز حس بیرون نیامد آدمی ** باشد از تصویر غیبی اعجمی

این سخن پایان ندارد مارگیر ** می‌کشید آن مار را با صد زحیر

تا به بغداد آمد آن هنگامه‌جو ** تا نهد هنگامه‌ای بر چارسو 1030

بر لب شط مرد هنگامه نهاد ** غلغله در شهر بغداد اوفتاد

مارگیری اژدها آورده است ** بوالعجب نادر شکاری کرده است

جمع آمد صد هزاران خام‌ریش ** صید او گشته چو او از ابلهیش

منتظر ایشان و هم او منتظر ** تا که جمع آیند خلق منتشر

مردم هنگامه افزون‌تر شود ** کدیه و توزیع نیکوتر رود 1035

جمع آمد صد هزاران ژاژخا ** حلقه کرده پشت پا بر پشت پا

مرد را از زن خبر نه ز ازدحام ** رفته درهم چون قیامت خاص و عام

چون همی حراقه جنبانید او ** می‌کشیدند اهل هنگامه گلو

و اژدها کز زمهریر افسرده بود ** زیر صد گونه پلاس و پرده بود

بسته بودش با رسنهای غلیظ ** احتیاطی کرده بودش آن حفیظ 1040

در درنگ انتظار و اتفاق ** تافت بر آن مار خورشید عراق

آفتاب گرم‌سیرش گرم کرد ** رفت از اعضای او اخلاط سرد

مرده بود و زنده گشت او از شگفت ** اژدها بر خویش جنبیدن گرفت

خلق را از جنبش آن مرده مار ** گشتشان آن یک تحیر صد هزار

با تحیر نعره‌ها انگیختند ** جملگان از جنبشش بگریختند 1045

می‌سکست او بند و زان بانگ بلند ** هر طرف می‌رفت چاقاچاق بند

بندها بسکست و بیرون شد ز زیر ** اژدهایی زشت غران همچو شیر

در هزیمت بس خلایق کشته شد ** از فتاده و کشتگان صد پشته شد

مارگیر از ترس بر جا خشک گشت ** که چه آوردم من از کهسار و دشت