جمع آمد صد هزاران ژاژخا ** حلقه کرده پشت پا بر پشت پا

مرد را از زن خبر نه ز ازدحام ** رفته درهم چون قیامت خاص و عام

چون همی حراقه جنبانید او ** می‌کشیدند اهل هنگامه گلو

و اژدها کز زمهریر افسرده بود ** زیر صد گونه پلاس و پرده بود

بسته بودش با رسنهای غلیظ ** احتیاطی کرده بودش آن حفیظ 1040

در درنگ انتظار و اتفاق ** تافت بر آن مار خورشید عراق

آفتاب گرم‌سیرش گرم کرد ** رفت از اعضای او اخلاط سرد

مرده بود و زنده گشت او از شگفت ** اژدها بر خویش جنبیدن گرفت

خلق را از جنبش آن مرده مار ** گشتشان آن یک تحیر صد هزار

با تحیر نعره‌ها انگیختند ** جملگان از جنبشش بگریختند 1045

می‌سکست او بند و زان بانگ بلند ** هر طرف می‌رفت چاقاچاق بند

بندها بسکست و بیرون شد ز زیر ** اژدهایی زشت غران همچو شیر

در هزیمت بس خلایق کشته شد ** از فتاده و کشتگان صد پشته شد

مارگیر از ترس بر جا خشک گشت ** که چه آوردم من از کهسار و دشت

گرگ را بیدار کرد آن کور میش ** رفت نادان سوی عزرائیل خویش 1050

اژدها یک لقمه کرد آن گیج را ** سهل باشد خون‌خوری حجاج را

خویش را بر استنی پیچید و بست ** استخوان خورده را در هم شکست

نفست اژدرهاست او کی مرده است ** از غم و بی آلتی افسرده است

گر بیابد آلت فرعون او ** که بامر او همی‌رفت آب جو

آنگه او بنیاد فرعونی کند ** راه صد موسی و صد هارون زند 1055

کرمکست آن اژدها از دست فقر ** پشه‌ای گردد ز جاه و مال صقر

اژدها را دار در برف فراق ** هین مکش او را به خورشید عراق

تا فسرده می‌بود آن اژدهات ** لقمه‌ی اویی چو او یابد نجات

مات کن او را و آمن شو ز مات ** رحم کم کن نیست او ز اهل صلات

کان تف خورشید شهوت بر زند ** آن خفاش مردریگت پر زند 1060