گوشتهای بندگان حق خوری ** غیبت ایشان کنی کیفر بری

هان که بویای دهانتان خالقست ** کی برد جان غیر آن کو صادقست

وای آن افسوسیی کش بوی‌گیر ** باشد اندر گور منکر یا نکیر

نه دهان دزدیدن امکان زان مهان ** نه دهان خوش کردن از دارودهان 110

آب و روغن نیست مر روپوش را ** راه حیلت نیست عقل و هوش را

چند کوبد زخمهای گرزشان ** بر سر هر ژاژخا و مرزشان

گرز عزرائیل را بنگر اثر ** گر نبینی چوب و آهن در صور

هم بصورت می‌نماید گه گهی ** زان همان رنجور باشد آگهی

گوید آن رنجور ای یاران من ** چیست این شمشیر بر ساران من 115

ما نمی‌بینیم باشد این خیال ** چه خیالست این که این هست ارتحال

چه خیالست این که این چرخ نگون ** از نهیب این خیالی شد کنون

گرزها و تیغها محسوس شد ** پیش بیمار و سرش منکوس شد

او همی‌بیند که آن از بهر اوست ** چشم دشمن بسته زان و چشم دوست

حرص دنیا رفت و چشمش تیز شد ** چشم او روشن گه خون‌ریز شد 120

مرغ بی‌هنگام شد آن چشم او ** از نتیجه‌ی کبر او و خشم او

سر بریدن واجب آید مرغ را ** کو بغیر وقت جنباند درا

هر زمان نزعیست جزو جانت را ** بنگر اندر نزع جان ایمانت را

عمر تو مانند همیان زرست ** روز و شب مانند دینار اشمرست

می‌شمارد می‌دهد زر بی وقوف ** تا که خالی گردد و آید خسوف 125

گر ز که بستانی و ننهی بجای ** اندر آید کوه زان دادن ز پای

پس بنه بر جای هر دم را عوض ** تا ز واسجد واقترب یابی غرض

در تمامی کارها چندین مکوش ** جز به کاری که بود در دین مکوش

عاقبت تو رفت خواهی ناتمام ** کارهاات ابتر و نان تو خام

وان عمارت کردن گور و لحد ** نه به سنگست و به چوب و نه لبد 130

بلک خود را در صفا گوری کنی ** در منی او کنی دفن منی