چون ملایک گوی لا علم لنا ** تا بگیرد دست تو علمتنا

چون ملایک گوی لا علم لنا ** تا بگیرد دست تو علمتنا 1130

گر درین مکتب ندانی تو هجا ** همچو احمد پری از نور حجی

گر نباشی نامدار اندر بلاد ** گم نه‌ای الله اعلم بالعباد

اندر آن ویران که آن معروف نیست ** از برای حفظ گنجینه‌ی زریست

موضع معروف کی بنهند گنج ** زین قبل آمد فرج در زیر رنج

خاطر آرد بس شکال اینجا ولیک ** بسکلد اشکال را استور نیک 1135

هست عشقش آتشی اشکال‌سوز ** هر خیالی را بروبد نور روز

هم از آن سو جو جواب ای مرتضا ** کین سال آمد از آن سو مر ترا

گوشه‌ی بی گوشه‌ی دل شه‌رهیست ** تاب لا شرقی و لا غرب از مهیست

تو ازین سو و از آن سو چون گدا ** ای که معنی چه می‌جویی صدا

هم از آن سو جو که وقت درد تو ** می‌شوی در ذکر یا ربی دوتو 1140

وقت درد و مرگ آن سو می‌نمی ** چونک دردت رفت چونی اعجمی

وقت محنت گشته‌ای الله گو ** چونک محنت رفت گویی راه کو

این از آن آمد که حق را بی گمان ** هر که بشناسد بود دایم بر آن

وانک در عقل و گمان هستش حجاب ** گاه پوشیدست و گه بدریده جیب

عقل جزوی گاه چیره گه نگون ** عقل کلی آمن از ریب المنون 1145

عقل بفروش و هنر حیرت بخر ** رو به خواری نه بخارا ای پسر

ما چه خود را در سخن آغشته‌ایم ** کز حکایت ما حکایت گشته‌ایم

من عدم و افسانه گردم در حنین ** تا تقلب یابم اندر ساجدین

این حکایت نیست پیش مرد کار ** وصف حالست و حضور یار غار

آن اساطیر اولین که گفت عاق ** حرف قرآن را بد آثار نفاق 1150

لامکانی که درو نور خداست ** ماضی و مستقبل و حال از کجاست

ماضی و مستقبلش نسبت به تست ** هر دو یک چیزند پنداری که دوست

یک تنی او را پدر ما را پسر ** بام زیر زید و بر عمرو آن زبر

نسبت زیر و زبر شد زان دو کس ** سقف سوی خویش یک چیزست بس