راههای آمدن یادت نماند ** لیک رمزی بر تو بر خواهیم خواند

راههای آمدن یادت نماند ** لیک رمزی بر تو بر خواهیم خواند 1290

هوش را بگذار وانگه هوش‌دار ** گوش را بر بند وانگه گوش دار

نه نگویم زانک خامی تو هنوز ** در بهاری تو ندیدستی تموز

این جهان همچون درختست ای کرام ** ما برو چون میوه‌های نیم‌خام

سخت گیرد خامها مر شاخ را ** زانک در خامی نشاید کاخ را

چون بپخت و گشت شیرین لب‌گزان ** سست گیرد شاخها را بعد از آن 1295

چون از آن اقبال شیرین شد دهان ** سرد شد بر آدمی ملک جهان

سخت‌گیری و تعصب خامی است ** تا جنینی کار خون‌آشامی است

چیز دیگر ماند اما گفتنش ** با تو روح القدس گوید بی منش

نه تو گویی هم بگوش خویشتن ** نه من ونه غیرمن ای هم تو من

همچو آن وقتی که خواب اندر روی ** تو ز پیش خود به پیش خود شوی 1300

بشنوی از خویش و پنداری فلان ** با تو اندر خواب گفتست آن نهان

تو یکی تو نیستی ای خوش رفیق ** بلک گردونی ودریای عمیق

آن تو زفتت که آن نهصدتوست ** قلزمست وغرقه گاه صد توست

خود چه جای حد بیداریست و خواب ** دم مزن والله اعلم بالصواب

دم مزن تا بشنوی از دم ز نان ** آنچ نامد در زبان و در بیان 1305

دم مزن تا بشنوی زان آفتاب ** آنچ نامد درکتاب و در خطاب

دم مزن تا دم زند بهر تو روح ** آشنا بگذار در کشتی نوح

همچو کنعان کشنا می‌کرد او ** که نخواهم کشتی نوح عدو

هی بیا در کشتی بابا نشین ** تا نگردی غرق طوفان ای مهین

گفت نه من آشنا آموختم ** من بجز شمع تو شمع افروختم 1310

هین مکن کین موج طوفان بلاست ** دست و پا و آشنا امروز لاست

باد قهرست و بلای شمع کش ** جز که شمع حق نمی‌پاید خمش

گفت نه رفتم برآن کوه بلند ** عاصمست آن که مرا از هر گزند

هین مکن که کوه کاهست این زمان ** جز حبیب خویش را ندهد امان