خود چه جای حد بیداریست و خواب ** دم مزن والله اعلم بالصواب

دم مزن تا بشنوی از دم ز نان ** آنچ نامد در زبان و در بیان 1305

دم مزن تا بشنوی زان آفتاب ** آنچ نامد درکتاب و در خطاب

دم مزن تا دم زند بهر تو روح ** آشنا بگذار در کشتی نوح

همچو کنعان کشنا می‌کرد او ** که نخواهم کشتی نوح عدو

هی بیا در کشتی بابا نشین ** تا نگردی غرق طوفان ای مهین

گفت نه من آشنا آموختم ** من بجز شمع تو شمع افروختم 1310

هین مکن کین موج طوفان بلاست ** دست و پا و آشنا امروز لاست

باد قهرست و بلای شمع کش ** جز که شمع حق نمی‌پاید خمش

گفت نه رفتم برآن کوه بلند ** عاصمست آن که مرا از هر گزند

هین مکن که کوه کاهست این زمان ** جز حبیب خویش را ندهد امان

گفت من کی پند تو بشنوده‌ام ** که طمع کردی که من زین دوده‌ام 1315

خوش نیامد گفت تو هرگز مرا ** من بری‌ام از تو در هر دو سرا

هین مکن بابا که روز ناز نیست ** مر خدا را خویش وانباز نیست

تا کنون کردی واین دم نازکیست ** اندرین درگاه گیرا ناز کیست

لم یلد لم یولدست او از قدم ** نه پدر دارد نه فرزند و نه عم

ناز فرزندان کجا خواهد کشید ** ناز بابایان کجا خواهد شنید 1320

نیستم مولود پیراکم بناز ** نیستم والد جوانا کم گراز

نیستم شوهر نیم من شهوتی ** ناز را بگذار اینجا ای ستی

جز خضوع و بندگی و اضطرار ** اندرین حضرت ندارد اعتبار

گفت بابا سالها این گفته‌ای ** باز می‌گویی بجهل آشفته‌ای

چند ازینها گفته‌ای با هرکسی ** تا جواب سرد بشنودی بسی 1325

این دم سرد تو در گوشم نرفت ** خاصه اکنون که شدم دانا و زفت

گفت بابا چه زیان دارد اگر ** بشنوی یکبار تو پند پدر

همچنین می‌گفت او پند لطیف ** همچنان می‌گفت او دفع عنیف