بر هوا انداخت هر یک را گزاف ** تا همی‌زد بر زمین می‌شد شکاف

بر هوا انداخت هر یک را گزاف ** تا همی‌زد بر زمین می‌شد شکاف 155

ای خورنده‌ی خون خلق از راه برد ** تا نه آرد خون ایشانت نبرد

مال ایشان خون ایشان دان یقین ** زانک مال از زور آید در یمین

مادر آن پیل‌بچگان کین کشد ** پیل بچه‌خواره را کیفر کشد

پیل‌بچه می‌خوری ای پاره‌خوار ** هم بر آرد خصم پیل از تو دمار

بوی رسوا کرد مکر اندیش را ** پیل داند بوی طفل خویش را 160

آنک یابد بوی حق را از یمن ** چون نیابد بوی باطل را ز من

مصطفی چون برد بوی از راه دور ** چون نیابد از دهان ما بخور

هم بیابد لیک پوشاند ز ما ** بوی نیک و بد بر آید بر سما

تو همی‌خسپی و بوی آن حرام ** می‌زند بر آسمان سبزفام

همره انفاس زشتت می‌شود ** تا به بوگیران گردون می‌رود 165

بوی کبر و بوی حرص و بوی آز ** در سخن گفتن بیاید چون پیاز

گر خوری سوگند من کی خورده‌ام ** از پیاز و سیر تقوی کرده‌ام

آن دم سوگند غمازی کند ** بر دماغ همنشینان بر زند

پس دعاها رد شود از بوی آن ** آن دل کژ می‌نماید در زبان

اخسا آید جواب آن دعا ** چوب رد باشد جزای هر دغا 170

گر حدیثت کژ بود معنیت راست ** آن کژی لفظ مقبول خداست

بیان آنک خطای محبان بهترست از صواب بیگانگان بر محبوب

آن بلال صدق در بانگ نماز ** حی را هی همی‌خواند از نیاز

تا بگفتند ای پیمبر راست نیست ** این خطا اکنون که آغاز بناست

ای نبی و ای رسول کردگار ** یک مذن کو بود افصح بیار

عیب باشد اول دین و صلاح ** لحن خواندن لفظ حی عل فلاح 175

خشم پیغامبر بجوشید و بگفت ** یک دو رمزی از عنایات نهفت

کای خسان نزد خدا هی بلال ** بهتر از صد حی و خی و قیل و قال

وا مشورانید تا من رازتان ** وا نگویم آخر و آغازتان

گر نداری تو دم خوش در دعا ** رو دعا می‌خواه ز اخوان صفا

امر حق به موسی علیه السلام که مرا به دهانی خوان کی بدان دهان گناه نکرده‌ای