همتی تا بوک من زین وا رهم ** زین گل تیره بود که بر جهم

همتی تا بوک من زین وا رهم ** زین گل تیره بود که بر جهم 1655

این دعا می‌خواهد او از عام و خاص ** کالخلاص و الخلاص و الخلاص

دست باز و پای باز و بند نی ** نه موکل بر سرش نه آهنی

از کدامین بند می‌جویی خلاص ** وز کدامین حبس می‌جویی مناص

بند تقدیر و قضای مختفی ** کی نبیند آن بجز جان صفی

گرچه پیدا نیست آن در مکمنست ** بتر از زندان و بند آهنست 1660

زانک آهنگر مر آن را بشکند ** حفره گر هم خشت زندان بر کند

ای عجب این بند پنهان گران ** عاجز از تکسیر آن آهنگران

دیدن آن بند احمد را رسد ** بر گلوی بسته حبل من مسد

دید بر پشت عیال بولهب ** تنگ هیزم گفت حماله‌ی حطب

حبل و هیزم را جز او چشمی ندید ** که پدید آید برو هر ناپدید 1665

باقیانش جمله تاویلی کنند ** کین ز بیهوشیست و ایشان هوشمند

لیک از تاثیر آن پشتش دوتو ** گشته و نالان شده او پیش تو

که دعایی همتی تا وا رهم ** تا ازین بند نهان بیرون جهم

آنک بیند این علامتها پدید ** چون نداند او شقی را از سعید

داند و پوشد بامر ذوالجلال ** که نباشد کشف راز حق حلال 1670

این سخن پایان ندارد آن فقیر ** از مجاعت شد زبون و تن اسیر

مضطرب شدن فقیر نذر کرده بکندن امرود از درخت و گوشمال حق رسیدن بی مهلت

پنج روز آن باد امرودی نریخت ** ز آتش جوعش صبوری می‌گریخت

بر سر شاخی مرودی چند دید ** باز صبری کرد و خود را وا کشید

باد آمد شاخ را سر زیر کرد ** طبع را بر خوردن آن چیر کرد

جوع و ضعف و قوت جذب و قضا ** کرد زاهد را ز نذرش بی‌وفا 1675

چونک از امرودبن میوه سکست ** گشت اندر نذر وعهد خویش سست

هم درآن دم گوشمال حق رسید ** چشم او بگشاد و گوش او کشید

متهم کردن آن شیخ را با دزدان وبریدن دستش را

بیست از دزدان بدند آنجا و بیش ** بخش می‌کردند مسروقات خویش

شحنه را غماز آگه کرده بود ** مردم شحنه بر افتادند زود