گفت چشم من ز تو روشن‌ترست ** بعد از آن هم از بلندی ناظرست

گفت چشم من ز تو روشن‌ترست ** بعد از آن هم از بلندی ناظرست 1750

چون برآیم بر سرکوه بلند ** آخر عقبه ببینم هوشمند

پس همه پستی و بالایی راه ** دیده‌ام را وا نماید هم اله

هر قدم من از سر بینش نهم ** از عثار و اوفتادن وا رهم

تو ببینی پیش خود یک دو سه گام ** دانه بینی و نبینی رنج دام

یستوی الاعمی لدیکم والبصیر ** فی المقام و النزول والمسیر 1755

چون جنین را در شکم حق جان دهد ** جذب اجزا در مزاج او نهد

از خورش او جذب اجزا می‌کند ** تار و پود جسم خود را می‌تند

تا چهل سالش بجذب جزوها ** حق حریصش کرده باشد در نما

جذب اجزا روح را تعلیم کرد ** چون نداند جذب اجزا شاه فرد

جامع این ذره‌ها خورشید بود ** بی غذا اجزات را داند ربود 1760

آن زمانی که در آیی تو ز خواب ** هوش و حس رفته را خواند شتاب

تا بدانی کان ازو غایب نشد ** باز آید چون بفرماید که عد

اجتماع اجزای خر عزیر علیه السلام بعد از پوسیدن باذن الله و درهم مرکب شدن پیش چشم عزیر علیه السلام

هین عزیرا در نگر اندر خرت ** که بپوسیدست و ریزیده برت

پیش تو گرد آوریم اجزاش را ** آن سر و دم و دو گوش و پاش را

دست نه و جزو برهم می‌نهد ** پاره‌ها را اجتماعی می‌دهد 1765

در نگر در صنعت پاره‌زنی ** کو همی‌دوزد کهن بی سوزنی

ریسمان و سوزنی نه وقت خرز ** آنچنان دوزد که پیدا نیست درز

چشم بگشا حشر را پیدا ببین ** تا نماند شبهه‌ات در یوم دین

تا ببینی جامعی‌ام را تمام ** تا نلرزی وقت مردن ز اهتمام

همچنانک وقت خفتن آمنی ** از فوات جمله حسهای تنی 1770

بر حواس خود نلرزی وقت خواب ** گرچه می‌گردد پریشان و خراب

جزع ناکردن شیخی بر مرگ فرزندان خود

بود شیخی رهنمایی پیش ازین ** آسمانی شمع بر روی زمین

چون پیمبر درمیان امتان ** در گشای روضه‌ی دار الجنان

گفت پیغامبر که شیخ رفته پیش ** چون نبی باشد میان قوم خویش