صبر را با حق قرین کرد ای فلان ** آخر والعصر را آگه بخوان

صد هزاران کیمیا حق آفرید ** کیمیایی همچو صبر آدم ندید

بقیه‌ی حکایت نابینا و مصحف

مرد مهمان صبرکرد و ناگهان ** کشف گشتش حال مشکل در زمان 1855

نیم‌شب آواز قرآن را شنید ** جست از خواب آن عجایب را بدید

که ز مصحف کور می‌خواندی درست ** گشت بی‌صبر و ازو آن حال جست

گفت آیا ای عجب با چشم کور ** چون همی‌خوانی همی‌بینی سطور

آنچ می‌خوانی بر آن افتاده‌ای ** دست را بر حرف آن بنهاده‌ای

اصبعت در سیر پیدا می‌کند ** که نظر بر حرف داری مستند 1860

گفت ای گشته ز جهل تن جدا ** این عجب می‌داری از صنع خدا

من ز حق در خواستم کای مستعان ** بر قرائت من حریصم همچو جان

نیستم حافظ مرا نوری بده ** در دو دیده وقت خواندن بی‌گره

باز ده دو دیده‌ام را آن زمان ** که بگیرم مصحف و خوانم عیان

آمد از حضرت ندا کای مرد کار ** ای بهر رنجی به ما اومیدوار 1865

حسن ظنست و امیدی خوش ترا ** که ترا گوید بهر دم برتر آ

هر زمان که قصد خواندن باشدت ** یا ز مصحفها قرائت بایدت

من در آن دم وا دهم چشم ترا ** تا فرو خوانی معظم جوهرا

همچنان کرد و هر آنگاهی که من ** وا گشایم مصحف اندر خواندن

آن خبیری که نشد غافل ز کار ** آن گرامی پادشاه و کردگار 1870

باز بخشد بینشم آن شاه فرد ** در زمان همچون چراغ شب‌نورد

زین سبب نبود ولی را اعتراض ** هرچه بستاند فرستد اعتیاض

گر بسوزد باغت انگورت دهد ** در میان ماتمی سورت دهد

آن شل بی‌دست را دستی دهد ** کان غمها را دل مستی دهد

لا نسلم و اعتراض از ما برفت ** چون عوض می‌آید از مفقود زفت 1875

چونک بی آتش مرا گرمی رسد ** راضیم گر آتشش ما را کشد

بی چراغی چون دهد او روشنی ** گر چراغت شد چه افغان می‌کنی

صفت بعضی اولیا کی راضی‌اند باحکام و لابه نکنند کی این حکم را بگردان