چون سگ کهفی که از مردار رست ** بر سر خوان شهنشاهان نشست

تا قیامت می‌خورد او پیش غار ** آب رحمت عارفانه بی تغار

ای بسا سگ‌پوست کو را نام نیست ** لیک اندر پرده بی آن جام نیست 210

جان بده از بهر این جام ای پسر ** بی جهاد و صبر کی باشد ظفر

صبر کردن بهر این نبود حرج ** صبر کن کالصبر مفتاح الفرج

زین کمین بی صبر و حزمی کس نرست ** حزم را خود صبر آمد پا و دست

حزم کن از خورد کین زهرین گیاست ** حزم کردن زور و نور انبیاست

کاه باشد کو به هر بادی جهد ** کوه کی مر باد را وزنی نهد 215

هر طرف غولی همی‌خواند ترا ** کای برادر راه خواهی هین بیا

ره نمایم همرهت باشم رفیق ** من قلاووزم درین راه دقیق

نه قلاوزست و نه ره داند او ** یوسفا کم رو سوی آن گرگ‌خو

حزم این باشد که نفریبد ترا ** چرب و نوش و دامهای این سرا

که نه چربش دارد و نه نوش او ** سحر خواند می‌دمد در گوش او 220

که بیا مهمان ما ای روشنی ** خانه آن تست و تو آن منی

حزم آن باشد که گویی تخمه‌ام ** یا سقیمم خسته‌ی این دخمه‌ام

یا سرم دردست درد سر ببر ** یا مرا خواندست آن خالو پسر

زانک یک نوشت دهد با نیشها ** که بکارد در تو نوشش ریشها

زر اگر پنجاه اگر شصتت دهد ** ماهیا او گوشت در شستت دهد 225

گر دهد خود کی دهد آن پر حیل ** جوز پوسیدست گفتار دغل

ژغژغ آن عقل و مغزت را برد ** صد هزاران عقل را یک نشمرد

یار تو خرجین تست و کیسه‌ات ** گر تو رامینی مجو جز ویسه‌ات

ویسه و معشوق تو هم ذات تست ** وین برونیها همه آفات تست

حزم آن باشد که چون دعوت کنند ** تو نگویی مست و خواهان منند 230

دعوت ایشان صفیر مرغ دان ** که کند صیاد در مکمن نهان

مرغ مرده پیش بنهاده که این ** می‌کند این بانگ و آواز و حنین