کور را پرهیز نبود از قذر ** چشم باشد اصل پرهیز و حذر

او پلیدی را نبیند در عبور ** هیچ مومن را مبادا چشم کور 2090

کور ظاهر در نجاسه‌ی ظاهرست ** کور باطن در نجاسات سرست

این نجاسه‌ی ظاهر از آبی رود ** آن نجاسه‌ی باطن افزون می‌شود

جز بب چشم نتوان شستن آن ** چون نجاسات بواطن شد عیان

چون نجس خواندست کافر را خدا ** آن نجاست نیست بر ظاهر ورا

ظاهر کافر ملوث نیست زین ** آن نجاست هست در اخلاق و دین 2095

این نجاست بویش آید بیست گام ** و آن نجاست بویش از ری تا بشام

بلک بویش آسمانها بر رود ** بر دماغ حور و رضوان بر شود

اینچ می‌گویم به قدر فهم تست ** مردم اندر حسرت فهم درست

فهم آبست و وجود تن سبو ** چون سبو بشکست ریزد آب ازو

این سبو را پنج سوراخست ژرف ** اندرو نه آب ماند خود نه برف 2100

امر غضوا غضة ابصارکم ** هم شنیدی راست ننهادی تو سم

از دهانت نطق فهمت را برد ** گوش چون ریگست فهمت را خورد

همچنین سوراخهای دیگرت ** می‌کشاند آب فهم مضمرت

گر ز دریا آب را بیرون کنی ** بی عوض آن بحر را هامون کنی

بیگهست ار نه بگویم حال را ** مدخل اعواض را و ابدال را 2105

کان عوضها و آن بدلها بحر را ** از کجا آید ز بعد خرجها

صد هزاران جانور زو می‌خورند ** ابرها هم از برونش می‌برند

باز دریا آن عوضها می‌کشد ** از کجا دانند اصحاب رشد

قصه‌ها آغاز کردیم از شتاب ** ماند بی مخلص درون این کتاب

ای ضیاء الحق حسام الدین راد ** که فلک و ارکان چو تو شاهی نزاد 2110

تو بنادر آمدی در جان و دل ** ای دل و جان از قدوم تو خجل

چند کردم مدح قوم ما مضی ** قصد من زانها تو بودی ز اقتضا

خانه‌ی خود را شناسد خود دعا ** تو بنام هر که خواهی کن ثنا