از سلام حق سلامیها نثار ** می‌کند بر اهل عالم اختیار

هر که را دامن درستست و معد ** آن نثار دل بر آنکس می‌رسد

دامن تو آن نیازست و حضور ** هین منه در دامن آن سنگ فجور 2275

تا ندرد دامنت زان سنگها ** تا بدانی نقد را از رنگها

سنگ پر کردی تو دامن از جهان ** هم ز سنگ سیم و زر چون کودکان

از خیال سیم و زر چون زر نبود ** دامن صدقت درید و غم فزود

کی نماید کودکان را سنگ سنگ ** تا نگیرد عقل دامنشان به چنگ

پیر عقل آمد نه آن موی سپید ** مو نمی‌گنجد درین بخت و امید 2280

انکار کردن آن جماعت بر دعا و شفاعت دقوقی و پریدن ایشان و ناپیدا شدن در پرده‌ی غیب و حیران شدن دقوقی کی در هوا رفتند یا در زمین

چون رهید آن کشتی و آمد بکام ** شد نماز آن جماعت هم تمام

فجفجی افتادشان با همدگر ** کین فضولی کیست از ما ای پدر

هر یکی با آن دگر گفتند سر ** از پس پشت دقوقی مستتر

گفت هر یک من نکردستم کنون ** این دعا نه از برون نه از درون

گفت مانا این امام ما ز درد ** بوالفضولانه مناجاتی بکرد 2285

گفت آن دیگر که ای یار یقین ** مر مرا هم می‌نماید این چنین

او فضولی بوده است از انقباض ** کرد بر مختار مطلق اعتراض

چون نگه کردم سپس تا بنگرم ** که چه می‌گویند آن اهل کرم

یک ازیشان را ندیدم در مقام ** رفته بودند از مقام خود تمام

نه به چپ نه راست نه بالا نه زیر ** چشم تیز من نشد بر قوم چیر 2290

درها بودند گویی آب گشت ** نه نشان پا و نه گردی بدشت

در قباب حق شدند آن دم همه ** در کدامین روضه رفتند آن رمه

درتحیر ماندم کین قوم را ** چون بپوشانید حق بر چشم ما

آنچنان پنهان شدند از چشم او ** مثل غوطه‌ی ماهیان در آب جو

سالها درحسرت ایشان بماند ** عمرها در شوق ایشان اشک راند 2295

تو بگویی مرد حق اندر نظر ** کی در آرد با خدا ذکر بشر

خر ازین می‌خسپد اینجا ای فلان ** که بشر دیدی تو ایشان را نه جان