هر یکی با آن دگر گفتند سر ** از پس پشت دقوقی مستتر

گفت هر یک من نکردستم کنون ** این دعا نه از برون نه از درون

گفت مانا این امام ما ز درد ** بوالفضولانه مناجاتی بکرد 2285

گفت آن دیگر که ای یار یقین ** مر مرا هم می‌نماید این چنین

او فضولی بوده است از انقباض ** کرد بر مختار مطلق اعتراض

چون نگه کردم سپس تا بنگرم ** که چه می‌گویند آن اهل کرم

یک ازیشان را ندیدم در مقام ** رفته بودند از مقام خود تمام

نه به چپ نه راست نه بالا نه زیر ** چشم تیز من نشد بر قوم چیر 2290

درها بودند گویی آب گشت ** نه نشان پا و نه گردی بدشت

در قباب حق شدند آن دم همه ** در کدامین روضه رفتند آن رمه

درتحیر ماندم کین قوم را ** چون بپوشانید حق بر چشم ما

آنچنان پنهان شدند از چشم او ** مثل غوطه‌ی ماهیان در آب جو

سالها درحسرت ایشان بماند ** عمرها در شوق ایشان اشک راند 2295

تو بگویی مرد حق اندر نظر ** کی در آرد با خدا ذکر بشر

خر ازین می‌خسپد اینجا ای فلان ** که بشر دیدی تو ایشان را نه جان

کار ازین ویران شدست ای مرد خام ** که بشر دیدی مر ایشان را چو عام

تو همان دیدی که ابلیس لعین ** گفت من از آتشم آدم ز طین

چشم ابلیسانه را یک دم ببند ** چند بینی صورت آخر چند چند 2300

ای دقوقی با دو چشم همچو جو ** هین مبر اومید ایشان را بجو

هین بجو که رکن دولت جستن است ** هر گشادی در دل اندر بستن است

از همه کار جهان پرداخته ** کو و کو می‌گو بجان چون فاخته

نیک بنگر اندرین ای محتجب ** که دعا را بست حق در استجب

هر که را دل پاک شد از اعتلال ** آن دعااش می‌رود تا ذوالجلال 2305

باز شرح کردن حکایت آن طالب روزی حلال بی کسب و رنج در عهد داود علیه السلام و مستجاب شدن دعای او

یادم آمد آن حکایت کان فقیر ** روز و شب می‌کرد افغان و نفیر

وز خدا می‌خواست روزی حلال ** بی شکار و رنج و کسب و انتقال