روزن جانم گشادست از صفا ** می‌رسد بی واسطه نامه‌ی خدا

نامه و باران و نور از روزنم ** می‌فتد در خانه‌ام از معدنم

دوزخست آن خانه کان بی روزنست ** اصل دین ای بنده روزن کردنست

تیشه‌ی هر بیشه‌ای کم زن بیا ** تیشه زن در کندن روزن هلا 2405

یا نمی‌دانی که نور آفتاب ** عکس خورشید برونست از حجاب

نور این دانی که حیوان دید هم ** پس چه کرمنا بود بر آدمم

من چو خورشیدم درون نور غرق ** می‌ندانم کرد خویش از نور فرق

رفتنم سوی نماز و آن خلا ** بهر تعلیمست ره مر خلق را

کژ نهم تا راست گردد این جهان ** حرب خدعه این بود ای پهلوان 2410

نیست دستوری و گر نه ریختی ** گرد از دریای راز انگیختی

همچنین داود می‌گفت این نسق ** خواست گشتن عقل خلقان محترق

پس گریبانش کشید از پس یکی ** که ندارم در یکیی‌اش شکی

با خود آمد گفت را کوتاه کرد ** لب ببست و عزم خلوتگاه کرد

در خلوت رفتن داود تا آنچ حقست پیدا شود

در فرو بست و برفت آنگه شتاب ** سوی محراب و دعای مستجاب 2415

حق نمودش آنچ بنمودش تمام ** گشت واقف بر سزای انتقام

روز دیگر جمله خصمان آمدند ** پیش داود پیمبر صف زدند

همچنان آن ماجراها باز رفت ** زود زد آن مدعی تشنیع زفت

حکم کردن داود بر صاحب گاو کی از سر گاو برخیز و تشنیع صاحب گاو بر داود علیه السلام

گفت داودش خمش کن رو بهل ** این مسلمان را ز گاوت کن بحل

چون خدا پوشید بر تو ای جوان ** رو خمش کن حق ستاری بدان 2420

گفت وا ویلی چه حکمست این چه داد ** از پی من شرع نو خواهی نهاد

رفته است آوازه‌ی عدلت چنان ** که معطر شد زمین و آسمان

بر سگان کور این استم نرفت ** زین تعدی سنگ و که بشکافت تفت

همچنین تشنیع می‌زد برملا ** کالصلا هنگام ظلمست الصلا

حکم کردن داود بر صاحب گاو کی جمله مال خود را به وی ده

بعد از آن داود گفتش کای عنود ** جمله مال خویش او را بخش زود 2425

ورنه کارت سخت گردد گفتمت ** تا نگردد ظاهر از وی استمت