مصحف و سالوس او باور مکن ** خویش با او هم‌سر و هم‌سر مکن

مصحف و سالوس او باور مکن ** خویش با او هم‌سر و هم‌سر مکن 2555

سوی حوضت آورد بهر وضو ** واندر اندازد ترا در قعر او

عقل نورانی و نیکو طالبست ** نفس ظلمانی برو چون غالبست

زانک او در خانه عقل تو غریب ** بر در خود سگ بود شیر مهیب

باش تا شیران سوی بیشه روند ** وین سگان کور آنجا بگروند

مکر نفس و تن نداند عام شهر ** او نگردد جز بوحی القلب قهر 2560

هر که جنس اوست یار او شود ** جز مگر داود کان شیخت بود

کو مبدل گشت و جنس تن نماند ** هر که را حق در مقام دل نشاند

خلق جمله علتی‌اند از کمین ** یار علت می‌شود علت یقین

هر خسی دعوی داودی کند ** هر که بی تمییز کف در وی زند

از صیادی بشنود آواز طیر ** مرغ ابله می‌کند آن سوی سیر 2565

نقد را از نقل نشناسد غویست ** هین ازو بگریز اگر چه معنویست

رسته و بر بسته پیش او یکیست ** گر یقین دعوی کند او در شکیست

این چنین کس گر ذکی مطلقست ** چونش این تمییز نبود احمقست

هین ازو بگریز چون آهو ز شیر ** سوی او مشتاق ای دانا دلیر

گریختن عیسی علیه السلام فراز کوه از احمقان

عیسی مریم به کوهی می‌گریخت ** شیرگویی خون او می‌خواست ریخت 2570

آن یکی در پی دوید و گفت خیر ** در پیت کس نیست چه گریزی چو طیر

با شتاب او آنچنان می‌تاخت جفت ** کز شتاب خود جواب او نگفت

یک دو میدان در پی عیسی براند ** پس بجد جد عیسی را بخواند

کز پی مرضات حق یک لحظه بیست ** که مرا اندر گریزت مشکلیست

از کی این سو می‌گریزی ای کریم ** نه پیت شیر و نه خصم و خوف و بیم 2575

گفت از احمق گریزانم برو ** می‌رهانم خویش را بندم مشو

گفت آخر آن مسیحا نه توی ** که شود کور و کر از تو مستوی

گفت آری گفت آن شه نیستی ** که فسون غیب را ماویستی

چون بخوانی آن فسون بر مرده‌ای ** برجهد چون شیر صید آورده‌ای