آن نثار میوه ره را می‌گرفت ** از پری میوه ره‌رو در شگفت

آن نثار میوه ره را می‌گرفت ** از پری میوه ره‌رو در شگفت 2660

سله بر سر در درختستانشان ** پر شدی ناخواست از میوه‌فشان

باد آن میوه فشاندی نه کسی ** پر شدی زان میوه دامنها بسی

خوشه‌های زفت تا زیر آمده ** بر سر و روی رونده می‌زده

مرد گلخن‌تاب از پری زر ** بسته بودی در میان زرین کمر

سگ کلیچه کوفتی در زیر پا ** تخمه بودی گرگ صحرا از نوا 2665

گشته آمن شهر و ده از دزد و گرگ ** بز نترسیدی هم از گرگ سترگ

گر بگویم شرح نعمتهای قوم ** که زیادت می‌شد آن یوما بیوم

مانع آید از سخنهای مهم ** انبیا بردند امر فاستقم

آمدن پیغامبران حق به نصیحت اهل سبا

سیزده پیغامبر آنجا آمدند ** گم‌رهان را جمله رهبر می‌شدند

که هله نعمت فزون شد شکر کو ** مرکب شکر ار بخسپد حرکوا 2670

شکر منعم واجب آید در خرد ** ورنه بگشاید در خشم ابد

هین کرم بینید وین خود کس کند ** کز چنین نعمت به شکری بس کند

سر ببخشد شکر خواهد سجده‌ای ** پا ببخشد شکر خواهد قعده‌ای

قوم گفته شکر ما را برد غول ** ما شدیم از شکر و از نعمت ملول

ما چنان پژمرده گشتیم ازعطا ** که نه طاعتمان خوش آید نه خطا 2675

ما نمی‌خواهیم نعمتها و باغ ** ما نمی‌خواهیم اسباب و فراغ

انبیا گفتند در دل علتیست ** که از آن در حق‌شناسی آفتیست

نعمت از وی جملگی علت شود ** طعمه در بیمار کی قوت شود

چند خوش پیش تو آمد ای مصر ** جمله ناخوش گشت و صاف او کدر

تو عدو این خوشیها آمدی ** گشت ناخوش هر چه بر وی کف زدی 2680

هر که اوشد آشنا و یار تو ** شد حقیر و خوار در دیدار تو

هر که او بیگانه باشد با تو هم ** پیش تو او بس مه‌است و محترم

این هم از تاثیر آن بیماریست ** زهر او در جمله جفتان ساریست

دفع آن علت بباید کرد زود ** که شکر با آن حدث خواهد نمود