English    Türkçe    فارسی   

3
3053-3077

  • هین چرا خشکی که اینجا چشمه هاست ** هین چرا زردی که اینجا صد دواست
  • Hark, why art thou parched?—for here are fountains. Hark, why art thou pale?—for here are a hundred remedies.

  • همنشینا هین در آ اندر چمن ** گوید ای جان من نیارم آمدن
  • Hark, neighbour, come into the garden!” He (the unblest man) says, “O (dear) soul, I cannot come.”

  • حکایت امیر و غلامش کی نماز باره بود وانس عظیم داشت در نماز و مناجات با حق
  • Story of the Amír and his slave who was very fond of the ritual prayer and had a great joy in the ritual prayer and in communing with God.

  • میرشد محتاج گرمابه سحر ** بانگ زد سنقر هلا بردار سر 3055
  • At dawn the Amír wanted (to go to) the hot bath: he shouted, “Ho Sunqur, rouse yourself!

  • طاس و مندیل و گل از التون بگیر ** تابه گرمابه رویم ای ناگزیر
  • Get from Altún the basin and the napkin and the clay, that we may go to the hot bath, O indispensable one.”

  • سنقر آن دم طاس و مندیلی نکو ** برگرفت و رفت با او دو بدو
  • Sunqur at that (very) moment took up the basin and a fine napkin and set out with him—the two together.

  • مسجدی بر ره بد و بانگ صلا ** آمد اندر گوش سنقر در ملا
  • There was a mosque on the road, and the call to prayer came publicly into Sunqur's ear.

  • بود سنقر سخت مولع در نماز ** گفت ای میر من ای بنده‌نواز
  • Sunqur was very fond of the ritual prayer: he said, “O my Amír, O kind master,

  • تو برین دکان زمانی صبرکن ** تا گزارم فرض و خوانم لم یکن 3060
  • Stay patiently for a while on this bench, that I may perform the obligatory prayers and may recite (the Súra beginning with the words) lam yakun.”

  • چون امام و قوم بیرون آمدند ** ازنماز و وردها فارغ شدند
  • When the Imám and the people had come forth and finished the prayers and litanies,

  • سنقر آنجا ماند تا نزدیک چاشت ** میر سنقر را زمانی چشم داشت
  • Sunqur remained there till near the forenoon: the Amír awaited him for some time;

  • گفت ای سنقر چرا نایی برون ** گفت می‌نگذاردم این ذو فنون
  • (Then) he said, “O Sunqur, why don't you come out?” He replied, “This artful One will not let me (out).

  • صبر کن نک آمدم ای روشنی ** نیستم غافل که در گوش منی
  • Have patience! Behold, I come, O light (of my eyes)! I am not heedless, for thou art in my ear.”

  • هفت نوبت صبر کرد و بانگ کرد ** تاکه عاجز گشت از تیباش مرد 3065
  • Seven times in succession did he show patience and (then) shout—till at last the man was reduced to despair by his (Sunqur's) trifling.

  • پاسخش این بود می‌نگذاردم ** تا برون آیم هنوز ای محترم
  • His (Sunqur's) reply was (always) this—“He will not let me come out yet, O revered (master).”

  • گفت آخر مسجد اندر کس نماند ** کیت وا می‌دارد آنجا کت نشاند
  • He (the master) said, “Why, there is no one left in the mosque. Who is detaining you there? Who has made you sit (fast)?”

  • گفت آنک بسته‌استت از برون ** بسته است او هم مرا در اندرون
  • He (Sunqur) said, “He who has chained thee outside (of the mosque) has chained me too inside (of it).

  • آنک نگذارد ترا کایی درون ** می‌بنگذارد مرا کایم برون
  • He who will not let thee come in will not let me come out.

  • آنک نگذارد کزین سو پا نهی ** او بدین سو بست پای این رهی 3070
  • He who will not let thee set foot in this direction has chained the foot of this slave (so that it cannot move) in this (opposite) direction.”

  • ماهیان را بحر نگذارد برون ** خاکیان را بحر نگذارد درون
  • The sea does not let the fish out; the sea does not let the creatures of earth in.

  • اصل ماهی آب و حیوان از گلست ** حیله و تدبیر اینجا باطلست
  • Water is the original home of the fish, and the (gross) animal is of the earth: here device and contrivance are of no avail.

  • قفل زفتست و گشاینده خدا ** دست در تسلیم زن واندر رضا
  • Strong is the lock (of Divine destiny), and the (only) opener is God: cling to resignation and acquiescence (in God's will).

  • ذره ذره گر شود مفتاحها ** این گشایش نیست جز از کبریا
  • Though the atoms, one by one, should become keys, (yet) this opening is not (effected) save by the Divine Majesty.

  • چون فراموشت شود تدبیر خویش ** یابی آن بخت جوان از پیر خویش 3075
  • When you forget your own contrivance, you will gain that young (happy) fortune from your spiritual Guide.

  • چون فراموش خودی یادت کنند ** بنده گشتی آنگه آزادت کنند
  • When you are forgetful of self, you are remembered (by God): (when) you have become a slave (to Him), then you are set free.

  • نومید شدن انبیا از قبول و پذیرای منکران قوله حتی اذا استیاس الرسل
  • How the prophets lost hope of being accepted and approved by the unbelievers, as God hath said: “Until, when the (Divine) Messengers despaired…”

  • انبیا گفتند با خاطر که چند ** می‌دهیم این را و آن را وعظ و پند
  • The prophets said to their hearts (to themselves), “How long shall we continue giving exhortation and counsel to this one and that one?