حق تعالی فخر آورد از وفا ** گفت من اوفی بعهد غیرنا

بی‌وفایی دان وفا با رد حق ** بر حقوق حق ندارد کس سبق

حق مادر بعد از آن شد کان کریم ** کرد او را از جنین تو غریم 325

صورتی کردت درون جسم او ** داد در حملش ورا آرام و خو

همچو جزو متصل دید او ترا ** متصل را کرد تدبیرش جدا

حق هزاران صنعت و فن ساختست ** تا که مادر بر تو مهر انداختست

پس حق حق سابق از مادر بود ** هر که آن حق را نداند خر بود

آنک مادر آفرید و ضرع و شیر ** با پدر کردش قرین آن خود مگیر 330

ای خداوند ای قدیم احسان تو ** آنک دانم وانک نه هم آن تو

تو بفرمودی که حق را یاد کن ** زانک حق من نمی‌گردد کهن

یاد کن لطفی که کردم آن صبوح ** با شما از حفظ در کشتی نوح

پیله بابایانتان را آن زمان ** دادم از طوفان و از موجش امان

آب آتش خو زمین بگرفته بود ** موج او مر اوج که را می‌ربود 335

حفظ کردم من نکردم ردتان ** در وجود جد جد جدتان

چون شدی سر پشت پایت چون زنم ** کارگاه خویش ضایع چون کنم

چون فدای بی‌وفایان می‌شوی ** از گمان بد بدان سو می‌روی

من ز سهو و بی‌وفاییها بری ** سوی من آیی گمان بد بری

این گمان بد بر آنجا بر که تو ** می‌شوی در پیش همچون خود دوتو 340

بس گرفتی یار و همراهان زفت ** گر ترا پرسم که کو گویی که زفت

یار نیکت رفت بر چرخ برین ** یار فسقت رفت در قعر زمین

تو بماندی در میانه آنچنان ** بی‌مدد چون آتشی از کاروان

دامن او گیر ای یار دلیر ** کو منزه باشد از بالا و زیر

نه چو عیسی سوی گردون بر شود ** نه چو قارون در زمین اندر رود 345

با تو باشد در مکان و بی‌مکان ** چون بمانی از سرا و از دکان

او بر آرد از کدورتها صفا ** مر جفاهای ترا گیرد وفا