یا ولی حق که خوی حق گرفت ** نور گشت و تابش مطلق گرفت

کو غنی است و جز او جمله فقیر ** کی فقیری بی عوض گوید که گیر

تا نبیند کودکی که سیب هست ** او پیاز گنده را ندهد ز دست 3355

این همه بازار بهر این غرض ** بر دکانها شسته بر بوی عوض

صد متاع خوب عرضه می‌کنند ** واندرون دل عوضها می‌تنند

یک سلامی نشنوی ای مرد دین ** که نگیرد آخرت آن آستین

بی طمع نشنیده‌ام از خاص و عام ** من سلامی ای برادر والسلام

جز سلام حق هین آن را بجو ** خانه خانه جا بجا و کو بکو 3360

از دهان آدمی خوش‌مشام ** هم پیام حق شنودم هم سلام

وین سلام باقیان بر بوی آن ** من همی‌نوشم به دل خوشتر ز جان

زان سلام او سلام حق شدست ** کتش اندر دودمان خود زدست

مرده است از خود شده زنده برب ** زان بود اسرار حقش در دو لب

مردن تن در ریاضت زندگیست ** رنج این تن روح را پایندگیست 3365

گوش بنهاده بد آن مرد خبیث ** می‌شنود او از خروسش آن حدیث

دویدن آن شخص به سوی موسی به زنهار چون از خروس خبر مرگ خود شنید

چون شنید اینها دوان شد تیز و تفت ** بر در موسی کلیم الله رفت

رو همی‌مالید در خاک او ز بیم ** که مرا فریاد رس زین ای کلیم

گفت رو بفروش خود را و بره ** چونک استا گشته‌ای بر جه ز چه

بر مسلمانان زیان انداز تو ** کیسه و همیانها را کن دوتو 3370

من درون خشت دیدم این قضا ** که در آیینه عیان شد مر ترا

عاقل اول بیند آخر را بدل ** اندر آخر بیند از دانش مقل

باز زاری کرد کای نیکوخصال ** مر مرا در سر مزن در رو ممال

از من آن آمد که بودم ناسزا ** ناسزایم را تو ده حسن الجزا

گفت تیری جست از شست ای پسر ** نیست سنت کید آن واپس به سر 3375

لیک در خواهم ز نیکوداوری ** تا که ایمان آن زمان با خود بری

چونک ایمان برده باشی زنده‌ای ** چونک با ایمان روی پاینده‌ای