رحمتی افشان بر ایشان هم کنون ** در نهان‌خانه‌ی لدینا محضرون

تابدانی که زیان جسم و مال ** سود جان باشد رهاند از وبال 3395

پس ریاضت را به جان شو مشتری ** چون سپردی تن به خدمت جان بری

ور ریاضت آیدت بی اختیار ** سر بنه شکرانه ده ای کامیار

چون حقت داد آن ریاضت شکر کن ** تو نکردی او کشیدت ز امر کن

حکایت آن زنی کی فرزندش نمی‌زیست بنالید جواب آمد کی آن عوض ریاضت تست و به جای جهاد مجاهدانست ترا

آن زنی هر سال زاییدی پسر ** بیش از شش مه نبودی عمرور

یاسه مه یا چار مه گشتی تباه ** ناله کرد آن زن که افغان ای اله 3400

نه مهم بارست و سه ماهم فرح ** نعمتم زوتر رو از قوس قزح

پیش مردان خدا کردی نفیر ** زین شکایت آن زن از درد نذیر

بیست فرزند این‌چنین در گور رفت ** آتشی در جانشان افتاد تفت

تا شبی بنمود او را جنتی ** باقیی سبزی خوشی بی ضنتی

باغ گفتم نعمت بی‌کیف را ** کاصل نعمتهاست و مجمع باغها 3405

ورنه لا عین رات چه جای باغ ** گفت نور غیب را یزدان چراغ

مثل نبود آن مثال آن بود ** تا برد بوی آنک او حیران بود

حاصل آن زن دید آن را مست شد ** زان تجلی آن ضعیف از دست شد

دید در قصری نبشته نام خویش ** آن خود دانستش آن محبوب‌کیش

بعد از آن گفتند کین نعمت وراست ** کو بجان بازی بجز صادق نخاست 3410

خدمت بسیار می‌بایست کرد ** مر ترا تا بر خوری زین چاشت‌خورد

چون تو کاهل بودی اندر التجا ** آن مصیبتها عوض دادت خدا

گفت یا رب تا به صد سال و فزون ** این چنینم ده بریز از من تو خون

اندر آن باغ او چو آمد پیش پیش ** دید در وی جمله فرزندان خویش

گفت از من کم شد از تو گم نشد ** بی دو چشم غیب کس مردم نشد 3415

تو نکردی فصد و از بینی دوید ** خون افزون تا ز تب جانت رهید

مغز هر میوه بهست از پوستش ** پوست دان تن را و مغز آن دوستش

مغز نغزی دارد آخر آدمی ** یکدمی آن را طلب گر زان دمی

در آمدن حمزه رضی الله عنه در جنگ بی زره