لطف کن این نیکوی را دور کن ** من نخواهم چشم زودم کور کن
Do (me) a favour, take away this kindness; I do not desire an eye: blind me at once!”
پس سبا گفتند باعد بیننا ** شیننا خیر لنا خذ زیننا
Hence the people of Saba said, “ (O Lord), put a far distance between us: our blemish is better for us, take away our adornment.
ما نمی‌خواهیم این ایوان و باغ ** نه زنان خوب و نه امن و فراغ
We do not desire these palaces and orchards, nor fair women nor that safety and ease (which we now enjoy).
شهرها نزدیک همدیگر بدست ** آن بیابانست خوش کانجا ددست370
Towns near to each other are bad; the desert, where the wild beasts are, is good.”
یطلب الانسان فی الصیف الشتا ** فاذا جاء الشتا انکر ذا
Man craves winter in summer, and when winter comes, he likes it not,
فهو لا یرضی بحال ابدا ** لا بضیق لا بعیش رغدا
For he is never content with any state (of things), neither with poverty nor with a life of plenty
قتل الانسان ما اکفره ** کلما نال هدی انکره
May Man be killed! How ungrateful he is!Whenever he obtains guidance, he spurns it.
نفس زین سانست زان شد کشتنی ** اقتلوا انفسکم گفت آن سنی
The carnal soul is of this sort, hence it ought to be killed : that Exalted One hath said, “Kill yourselves.”
خار سه سویست هر چون کش نهی ** در خلد وز زخم او تو کی جهی375
It is a triagonal thorn: however you may place it, it will pierce, and how will you escape from its stab?
آتش ترک هوا در خار زن ** دست اندر یار نیکوکار زن
Set the thorn on fire with renunciation of sensual passion, and cling to the righteous friend.
چون ز حد بردند اصحاب سبا ** که بپیش ما وبا به از صبا
When the people of Saba carried (their ingratitude) beyond bounds, saying, “In our opinion, pestilence is better than the zephyr,”
ناصحانشان در نصیحت آمدند ** از فسوق و کفر مانع می‌شدند
Their counselors began to admonish (them) and restrain (them) from impiety and ingratitude;
قصد خون ناصحان می‌داشتند ** تخم فسق و کافری می‌کاشتند
(But) they sought to take the lives of their counselors, and sowed the seed of impiety and unthankfulness.
چون قضا آید شود تنگ این جهان ** از قضا حلوا شود رنج دهان380
When the (Divine) decree comes to pass, this (whole) world becomes cramped (so that there is no escape); by the (Divine) decree sweetmeat becomes anguish to the mouth.
گفت اذا جاء القضا ضاق الفضا ** تحجب الابصار اذ جاء القضا
He ( the Prophet) said, “When the Decree comes, the (widest) expanse is narrow; when the Decree comes, the eyes are veiled.”
چشم بسته می‌شود وقت قضا ** تا نبیند چشم کحل چشم را
The eye is bandaged at the time if the Decree, so that the eye does not see the eye’s collyrium.
مکر آن فارس چو انگیزید گرد ** آن غبارت ز استغاثت دور کرد
When the cunning of that Horseman has raised the dust, the dust keeps thee off from calling for aid.
سوی فارس رو مرو سوی غبار ** ورنه بر تو کوبد آن مکر سوار
Go towards the Horseman, go not towards the dust; else the cunning of the Rider will beat upon thee.
گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد385
God said, “He whom this wolf devoured, he saw the wolf’s dust; how did not he make piteous moan?”
او نمی‌دانست گرد گرگ را ** با چنین دانش چرا کرد او چرا
Did not he know the wolf’s dust? (Then), with such knowledge, why did he graze?
گوسفندان بوی گرگ با گزند ** می‌بدانند و بهر سو می‌خزند
Sheep know the smell of the harmful wolf and creep away in every direction.
مغز حیوانات بوی شیر را ** می‌بداند ترک می‌گوید چرا
The brain of animals knows the smell of the lion and bids farewell to grazing.
بوی شیر خشم دیدی باز گرد ** با مناجات و حذر انباز گرد
Thou hast smelt the lion of (God’s) wrath. Turn back! Consort with prayer and dread!
وا نگشتند آن گروه از گرد گرگ ** گرگ محنت بعد گرد آمد سترگ390
That multitude (of Saba) did not turn back from the wolf’s dust, and after the dust the wolf of tribulation came on his might.
بر درید آن گوسفندان را بخشم ** که ز چوپان خرد بستند چشم
In wrath he tore to pieces those sheep which shut their eyes to the shepherd, Wisdom.