این دو وصف از پنجه‌ی دستت ببین ** بعد قبض مشت بسط آید یقین

پنجه را گر قبض باشد دایما ** یا همه بسط او بود چون مبتلا 3765

زین دو وصفش کار و مکسب منتظم ** چون پر مرغ این دو حال او را مهم

چونک مریم مضطرب شد یک زمان ** همچنانک بر زمین آن ماهیان

گفتن روح القدس مریم راکی من رسول حقم به تو آشفته مشو و پنهان مشو از من کی فرمان اینست

بانگ بر وی زد نمودار کرم ** که امین حضرتم از من مرم

از سرافرازان عزت سرمکش ** از چنین خوش محرمان خود درمکش

این همی گفت و ذباله‌ی نور پاک ** از لبش می‌شد پیاپی بر سماک 3770

از وجودم می‌گریزی در عدم ** در عدم من شاهم و صاحب علم

خود بنه و بنگاه من در نیستیست ** یکسواره نقش من پیش ستیست

مریما بنگر که نقش مشکلم ** هم هلالم هم خیال اندر دلم

چون خیالی در دلت آمد نشست ** هر کجا که می‌گریزی با توست

جز خیالی عارضی باطلی ** کو بود چون صبح کاذب آفلی 3775

من چو صبح صادقم از نور رب ** که نگردد گرد روزم هیچ شب

هین مکن لاحول عمران زاده‌ام ** که ز لاحول این طرف افتاده‌ام

مر مرا اصل و غذا لاحول بود ** نور لاحولی که پیش از قول بود

تو همی‌گیری پناه ازمن به حق ** من نگاریده‌ی پناهم در سبق

آن پناهم من که مخلصهات بوذ ** تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ 3780

آفتی نبود بتر از ناشناخت ** تو بر یار و ندانی عشق باخت

یار را اغیار پنداری همی ** شادیی را نام بنهادی غمی

اینچنین نخلی که لطف یار ماست ** چونک ما دزدیم نخلش دار ماست

اینچنین مشکین که زلف میر ماست ** چونک بی‌عقلیم این زنجیر ماست

اینچنین لطفی چو نیلی می‌رود ** چونک فرعونیم چون خون می‌شود 3785

خون همی‌گوید من آبم هین مریز ** یوسفم گرگ از توم ای پر ستیز

تو نمی‌بینی که یار بردبار ** چونک با او ضد شدی گردد چو مار

لحم او و شحم او دیگر نشد ** او چنان بد جز که از منظر نشد

عزم کردن آن وکیل ازعشق کی رجوع کند به بخارا لاابالی‌وار