خود بنه و بنگاه من در نیستیست ** یکسواره نقش من پیش ستیست

مریما بنگر که نقش مشکلم ** هم هلالم هم خیال اندر دلم

چون خیالی در دلت آمد نشست ** هر کجا که می‌گریزی با توست

جز خیالی عارضی باطلی ** کو بود چون صبح کاذب آفلی 3775

من چو صبح صادقم از نور رب ** که نگردد گرد روزم هیچ شب

هین مکن لاحول عمران زاده‌ام ** که ز لاحول این طرف افتاده‌ام

مر مرا اصل و غذا لاحول بود ** نور لاحولی که پیش از قول بود

تو همی‌گیری پناه ازمن به حق ** من نگاریده‌ی پناهم در سبق

آن پناهم من که مخلصهات بوذ ** تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ 3780

آفتی نبود بتر از ناشناخت ** تو بر یار و ندانی عشق باخت

یار را اغیار پنداری همی ** شادیی را نام بنهادی غمی

اینچنین نخلی که لطف یار ماست ** چونک ما دزدیم نخلش دار ماست

اینچنین مشکین که زلف میر ماست ** چونک بی‌عقلیم این زنجیر ماست

اینچنین لطفی چو نیلی می‌رود ** چونک فرعونیم چون خون می‌شود 3785

خون همی‌گوید من آبم هین مریز ** یوسفم گرگ از توم ای پر ستیز

تو نمی‌بینی که یار بردبار ** چونک با او ضد شدی گردد چو مار

لحم او و شحم او دیگر نشد ** او چنان بد جز که از منظر نشد

عزم کردن آن وکیل ازعشق کی رجوع کند به بخارا لاابالی‌وار

شمع مریم را بهل افروخته ** که بخارا می‌رود آن سوخته

سخت بی‌صبر و در آتشدان تیز ** رو سوی صدر جهان می‌کن گریز 3790

این بخارا منبع دانش بود ** پس بخاراییست هر کنش بود

پیش شیخی در بخارا اندری ** تا به خواری در بخارا ننگری

جز به خواری در بخارای دلش ** راه ندهد جزر و مد مشکلش

ای خنک آن را که ذلت نفسه ** وای آنکس را که یردی رفسه

فرقت صدر جهان در جان او ** پاره پاره کرده بود ارکان او 3795

گفت بر خیزم هم‌آنجا واروم ** کافر ار گشتم دگر ره بگروم