آفتی نبود بتر از ناشناخت ** تو بر یار و ندانی عشق باخت

یار را اغیار پنداری همی ** شادیی را نام بنهادی غمی

اینچنین نخلی که لطف یار ماست ** چونک ما دزدیم نخلش دار ماست

اینچنین مشکین که زلف میر ماست ** چونک بی‌عقلیم این زنجیر ماست

اینچنین لطفی چو نیلی می‌رود ** چونک فرعونیم چون خون می‌شود 3785

خون همی‌گوید من آبم هین مریز ** یوسفم گرگ از توم ای پر ستیز

تو نمی‌بینی که یار بردبار ** چونک با او ضد شدی گردد چو مار

لحم او و شحم او دیگر نشد ** او چنان بد جز که از منظر نشد

عزم کردن آن وکیل ازعشق کی رجوع کند به بخارا لاابالی‌وار

شمع مریم را بهل افروخته ** که بخارا می‌رود آن سوخته

سخت بی‌صبر و در آتشدان تیز ** رو سوی صدر جهان می‌کن گریز 3790

این بخارا منبع دانش بود ** پس بخاراییست هر کنش بود

پیش شیخی در بخارا اندری ** تا به خواری در بخارا ننگری

جز به خواری در بخارای دلش ** راه ندهد جزر و مد مشکلش

ای خنک آن را که ذلت نفسه ** وای آنکس را که یردی رفسه

فرقت صدر جهان در جان او ** پاره پاره کرده بود ارکان او 3795

گفت بر خیزم هم‌آنجا واروم ** کافر ار گشتم دگر ره بگروم

واروم آنجا بیفتم پیش او ** پیش آن صدر نکواندیش او

گویم افکندم به پیشت جان خویش ** زنده کن یا سر ببر ما را چو میش

کشته و مرده به پیشت ای قمر ** به که شاه زندگان جای دگر

آزمودم من هزاران بار بیش ** بی تو شیرین می‌نبینم عیش خویش 3800

غن لی یا منیتی لحن النشور ** ابرکی یا ناقتی تم السرور

ابلعی یا ارض دمعی قد کفی ** اشربی یا نفس وردا قد صفا

عدت یا عیدی الینا مرحبا ** نعم ما روحت یا ریح الصبا

گفت ای یاران روان گشتم وداع ** سوی آن صدری که امیرست و مطاع

دم‌بدم در سوز بریان می‌شوم ** هرچه بادا باد آنجا می‌روم 3805