می‌زند او را که هین او رابزن ** زان عوانان نهان افغان من

هرکه بینی در زیانی می‌رود ** گرچه تنها با عوانی می‌رود

گر ازو واقف بدی افغان زدی ** پیش آن سلطان سلطانان شدی 3825

ریختی بر سر به پیش شاه خاک ** تا امان دیدی ز دیو سهمناک

میر دیدی خویش را ای کم ز مور ** زان ندیدی آن موکل را تو کور

غره گشتی زین دروغین پر و بال ** پر و بالی کو کشد سوی وبال

پر سبک دارد ره بالا کند ** چون گل‌آلو شد گرانیها کند

لاابالی گفتن عاشق ناصح و عاذل را از سر عشق

گفت ای ناصح خمش کن چند چند ** پند کم ده زانک بس سختست بند 3830

سخت‌تر شد بند من از پند تو ** عشق را نشناخت دانشمند تو

آن طرف که عشق می‌افزود درد ** بوحنیفه و شافعی درسی نکرد

تو مکن تهدید از کشتن که من ** تشنه‌ی زارم به خون خویشتن

عاشقان را هر زمانی مردنیست ** مردن عشاق خود یک نوع نیست

او دو صد جان دارد از جان هدی ** وآن دوصد را می‌کند هر دم فدی 3835

هر یکی جان را ستاند ده بها ** از نبی خوان عشرة امثالها

گر بریزد خون من آن دوست‌رو ** پای‌کوبان جان برافشانم برو

آزمودم مرگ من در زندگیست ** چون رهم زین زندگی پایندگیست

اقتلونی اقتلونی یا ثقات ** ان فی قتلی حیاتا فی حیات

یا منیر الخد یا روح البقا ** اجتذب روحی وجد لی باللقا 3840

لی حبیب حبه یشوی الحشا ** لو یشا یمشی علی عینی مشی

پارسی گو گرچه تازی خوشترست ** عشق را خود صد زبان دیگرست

بوی آن دلبر چو پران می‌شود ** آن زبانها جمله حیران می‌شود

بس کنم دلبر در آمد در خطاب ** گوش شو والله اعلم بالصواب

چونک عاشق توبه کرد اکنون بترس ** کو چو عیاران کند بر دار درس 3845

گرچه این عاشق بخارا می‌رود ** نه به درس و نه به استا می‌رود

عاشقان را شد مدرس حسن دوست ** دفتر و درس و سبقشان روی اوست