ریگ آمون پیش او همچون حریر ** آب جیحون پیش او چون آبگیر

آن بیابان پیش او چون گلستان ** می‌فتاد از خنده او چون گل‌ستان

در سمرقندست قند اما لبش ** از بخارا یافت و آن شد مذهبش

ای بخارا عقل‌افزا بوده‌ای ** لیکن ازمن عقل و دین بربوده‌ای

بدر می‌جویم از آنم چون هلال ** صدر می‌جویم درین صف نعال 3865

چون سواد آن بخارا را بدید ** در سواد غم بیاضی شد پدید

ساعتی افتاد بیهوش و دراز ** عقل او پرید در بستان راز

بر سر و رویش گلابی می‌زدند ** از گلاب عشق او غافل بدند

او گلستانی نهانی دیده بود ** غارت عشقش ز خود ببریده بود

تو فسرده درخور این دم نه‌ای ** با شکر مقرون نه‌ای گرچه نیی 3870

رخت عقلت با توست و عاقلی ** کز جنودا لم تروها غافلی

در آمدن آن عاشق لاابالی در بخارا وتحذیر کردن دوستان او را از پیداشدن

اندر آمد در بخارا شادمان ** پیش معشوق خود و دارالامان

همچو آن مستی که پرد بر اثیر ** مه کنارش گیرد و گوید که گیر

هرکه دیدش در بخارا گفت خیز ** پیش از پیدا شدن منشین گریز

که ترا می‌جوید آن شه خشمگین ** تا کشد از جان تو ده ساله کین 3875

الله الله درمیا در خون خویش ** تکیه کم کن بر دم و افسون خویش

شحنه‌ی صدر جهان بودی و راد ** معتمد بودی مهندس اوستاد

غدو کردی وز جزا بگریختی ** رسته بودی باز چون آویختی

از بلا بگریختی با صد حیل ** ابلهی آوردت اینجا یا اجل

ای که عقلت بر عطارد دق کند ** عقل و عاقل را قضا احمق کند 3880

نحس خرگوشی که باشد شیرجو ** زیرکی و عقل و چالاکیت کو

هست صد چندین فسونهای قضا ** گفت اذا جاء القضا ضاق الفضا

صد ره و مخلص بود از چپ و راست ** از قضا بسته شود کو اژدهاست

جواب گفتن عاشق عاذلان را وتهدید کنندگان را

گفت من مستسقیم آبم کشد ** گرچه می‌دانم که هم آبم کشد

هیچ مستقسقی بنگریزد ز آب ** گر دو صد بارش کند مات و خراب 3885